انجینیرشیر”آهنگر”

نور شراب

 دیـــو سیاه شب چـو پــر قیرگــون خویش       گسترده  بــــــر فــــراز شبستان  زنـــدگی

گردون  به  زیر سایۀ  این غـول سهمگین       بگـــــرفته  رنگ تیرۀ  دوران بــــنــــدگی

بر تارکش نه مهر و نه ماه  و نه زهره ای      نـــه رقص شعله ای، نه  فریبا  ستاره ای

نـــــه  ساقیی کـه جام  لبالب  دهد به کس       میخانه  گشته  لانـــــۀ  از یاد رفتــــــه ای

جـام هــمـــه  تهی ز می ناب شد نــگـــــر      ساز طرب چـــو  داعیۀ  خـواب شد  نگــــر

میخاره گان به مسجد و ُبتخانه  رو کـنــنــد    یکسر دعا  و سجده  به پای عــــــــدو کنند

نــــه فــکــــــر یار و میکده و عشق آتشین    اکـــنــون دگـــر بهشت بریــــــن آرزو کنند

در َنصّ بــــــاده نوشی و در شرع عــاشقی    مـعبـــود یار و بــاده و میخانــه معبد است

بد نام می نخورده  و عشاق پــــلــــه بـیـــن    گــه بُت پرست  گردد و گه  پای بــنـد دین

گـــر زاهدی بر او نــــگــرد  میگسار نیست     محــو خیال بـــوده  و در فکــر یار  نیست

این رسم  عاشقی نبود  ای ستمــــــــگــران     کز یار بگذری و گذاریش  بـــه  دیگــــران

مستان  روزگار بـــه  آئین  پاک  خـــــویِـش     جان میدهند و جام به زاهــــد نمی دهــنــد

در شام تار و نور مه  و  روشنیی  مــهــــر     می میخورند و گاه به مسجد نمی رونــد

امشب که  نور نیست دو چندان خـوریم مـی    بــا نغمه های دلکش  و با نالـه های نَـی

” ساقی  به نور  باده  بر افروز جام  مـــا “    “مطرب بگو که کار جهان شد به کام ما”

” ما در پیاله عکس  رخ  یار دیــده  ایــم “     ” ای بی خبر ز لذت  شرب  مــدام  مــا ” *

_______________________________________

*چهار مصراع داخل گیومه از لسان الغیب حافظ شیرازی است.