به گاه خوردن مال ضـعــیـفان زورمندان را     درین صحرای بی حاصل چنین جوع البقر تاکی

تن عریان گرسـنه جان دهد از شدت سرما     فقیری زار در ویـرانه ای بی سـقف و در تاکی

فغان و داد مـظـلومان و فریاد سیه بختان      به گوش این سـتم کیشان ز غفلت بی اثر تاکی

خدا یا زآتش آه فـقـیـران در دل شـب ها             نباشد این جـفــاکـاران دولت را حـذر تاکی

ز اشک دیدۀ طفـل یتیم و بیوه زن یارب          بنای کاخ و اسبـاب تـــجـــمل بهره ور تاکی

بود رنگین شبانگه سفره، ارباب تمول را           نصیب طفـلک درویـزه گرخون جگر تاکی

حقوق مـلت بـیچاره ای خلاق انس و جان           به کام اژدها طبعان رود شام و سـحر تاکی

ایا کز بادۀ حب ریاست مست و مـغروری          ز اوضاع فـــلاکــت بار ملت بی خبر تاکی

زمین در قبضۀ تسخیر و بیداد زمین خواران          هـزاران بینوا بی سر پناه و دربدر تاکی

فساد رشوه خـواران ملک و ملت را بجان آورد        ندارند ازخدا شرم و ز رستاخیزحذر تاکی

نباشد ملتی را از چه یــــارب امــــــن و آسـایش
صدای انـــفــــجار آید به گوش از بام و در تاکی