شیخ الشعرا استاد فدائی هروی

   شکست

 بیا که از غم دیرینه  یاد  بــاید  کـــــرد       حــدیث  سطـوت مـردان راد  باید  کرد

 حکایت سفر عشق  باز  بایــــــــد  گفت      به سوز نغمه و آهنگ ساز بایـــــــد گفت

 بیا  که از ستــــم خصـم شوم  یاد آریـــم     ز شام  تیرۀ  آن  مرز  و  بـوم  یاد آریم

 بیا که  دفتر ایام  را  مرور  کــــنــیـــــم      بیا  که  جادۀ  تاریخ  را عــبــــور  کنیم

 دمی به قلۀ  پامـــیــــــر  و  صخرۀ  با با      عقاب  وار  بـه  پــــرواز  بـــرکشیم  آوا

 به بلخ تا  ز هریوا  به پای جان  بـــرویم    هزار مرحله  تا  قلب باستان  بـــــرویـــم

 ز دوربین حقیقت کنیم  نیک  نــــــظـــــر     به ژرف نای زمان  بنگریــــم نقش صور

 که در کدام  دیار همچو مــهره در  ششدر     فـــتـــــاده  بود  ز رفتار  پای  اسکـنــــدر

 کدام  ورطه ز خون چارموج  طوفان کرد     کدام خطه که چنگـــیـــــز را هراسان کرد

 کدام جاده  هلاکو  به  قهر و کین  پــیـمود    که جای دم، ز نهادش همی  بــــــرآمـد دود

 چه جای  بود  که تیمور را  درنگ  آمـــد     کُمیت عزم  و ثبا تش  به عرصه لنگ آمد

 کجاست عرصۀ میوند  و  پــیـــر استعما ر     ز روز گا ر سیاهش  کی  بر کشید  دمــار

 بـــه هر کجای که  بنهاد  پای ارتش روس    کی دیده است که برگشته شرمسار وعبوس

 همان هیولا  کــــــز قـــــــوت سر انگشتش    بسان  مـــوم  جهان نــــرم  بود  در مشتش

 ببین  کی  نزد جهان بشر زبـــونش  کـــرد    چو  اهرمن  ز  حریم  خدا  بیرونش  کـرد

 هلا  به طاهر و یعقوب و نیــزک  و قا رَن    بگو  بـرآرند  سرها  ز  تار  و  پود کــفـن

 ثبات  و مردی اخلاف خویش  را  نگرنـــد    فــــــــرار  دشمن  نمرود  کیش  را  نگرند

 ولیک بــا هـــمـــۀ ایـــن  فــــــرازدستی ها   شکوه  و سطـــوت ایمان  و  نا شکستی ها

 به خویش غره مشو جان من  مباش  ایمین     که هست باز تو را  دشمن دگر به  کمیـــن

 مگو که  بر سر آن گنج  مار را  کشتیـــــم    مگو طلسم شکست، اژدها ر  را کشتـــیـــم

 رونده ایم  ولی هفت جا  خطــــر داریـــــم    به  هفت  خوان  طلسم ستم سفر  داریـــــم

 هـــنــــوز نغمۀ رامشگران دژ آهنگ است    کُمیت، لنگ و هوا تیره، جاده پـرسنگ است

 هنوز طول مسیر است و جا ده  نا پـــیـــدا     هنوز شام کویر است  و  قیرگون صحـــرا

 هـــنــــــوز قافلۀ  صبح  را  درائی  نیست    در آن کویر ز خورشید  نقش  پائـی نیست

 هـــنــــوز حیلۀ  شیطان به ما  اثـــــر دارد    میان  ما  و  تـــــو  خاتولـــۀ  دگــر   دارد

 هنوز سفسطه بازان  بهانه  می جــــویــنــد    هنوز  راز معما به  ما  نمی گـــــویــــنـــــد

 ز بهر صید به هر جاده  گازه  ساختــه اند    برای  تفرقه  اسباب  تازه  ساخته  انـــــــد

 به هوش باش درین ره عبور چاه کن است    پی شکستن  پای  تو  و سقوط  مــــن است

 هنوز در پس این پرده ساز نــیـرنگ است      ز عشق تا به صبوری هزار فرسنگ است

 به خویش غره مشو جان من مباش  ایمین    که هست باز تو را  دشمن  دگر به  کمیــن

هنوز سفسطه بازان  بهانه  می جـــویــنـــد

هنوز  راز  معما  به  ما، نمی گـــویـــنــــد