فرستنده: آرش

                   “الگو”-  کتابی که پیشگوئی های علمی اش ثابت شد

قسمت چهاردهم

                   باز سازی ویرانگرانه           

درصفحات قبل دیدیم و با آمار نشان دادیم كه كشورهای امپریالیستی و موسسات بین المللی دست داشتۀ شان، مثل بانك جهانی و صندوق بین المللی پول وغیره، چگونه زیرنام كمك به كشورهای “جهان سومی” نفوذ می كنند  و بعد با سرمایه گذاری درساحات مطلوب خود شان به غارت منابع آن كشورها دست زده  و آن ها را دربردگی اقتصادی خود می كشند. مقاومت ومخالفت با چنین كرداری را هم با جنگ و سركوب خونین و اشغال نظامی پاسخ می دهند. اینجا است كه “كسانی كه می گویند امپریالیسم كنونی مستلزم اشغال نظامی سرزمین های دیگر نیست نه تنها خطراتی را كه با آن مواجهیم دست كم می گیرند، بل كه با نادیده گرفتن تاریخ تحولات معاصر و گرایشات آن، سطحی ترین و گمراه كننده ترین ظواهر را به عنوان ویژگی های تعیین كننده و بنیانی امپریالیسم می پذیرند. درحالی كه اولاً ایالات متحده اقلاً ۶۹ كشور را ازطریق  استقرار پایگاه های نظامی خود درآن جا، اشغال كرده است؛ شماری را كه با گسترش ناتو هر روز افزایش می یابد. این پایگاه ها ـ برخلاف توجیه چندش آور ایدئولوژیك آن ـ  نه برای حفظ منافع مردم آن كشورها، بل كه درجهت حفظ منافع قدرت اشغالگر بر پا شده اند، تا این قدرت بتواند سیاست های خود را آنچنان كه می خواهد به كشوراشغال شده دیكته كند.” ( سوسیالیسم یا بربریت- استیون مزاروش- ص 39 )

حال به بینیم در افغانستان “یاریگران” جهانی به رهبری امریكا چه می كنند؟ مردم افغانستان به چه نیاز دارند و سرمایه گذاران خارجی درچه عرصه هائی سرمایه گذاری می كنند؟

درافغانستان به علاوۀ حضوربه قول مردم 30 كشور خارجی، 35 نهاد و موسسۀ بین المللی مصروف فعالیت هستند. مخفف انگلیسی نام این موسسات ونهادها قرارذیل است  :AsDB  , CP , ECO FAO ,G-77 ;GUUAM  ; IAEA ; IBRD ; ICAO  ICCT       ICRM ; IDA ; IBD ;

IFAD ; IFC ; IFRCS ; ILO ; IMF ; Interpol , IOC ;10 M ( observer  );ITU ;

NAM  ; OIC ; OPCW ; OSCE ; UN ; UNCTAD ; UNESCO UNIDO ; UPU

; WFTU ; WHO ; WMO  ; WtoO  _      

برخی ازاین موسسات  زیر نام موسسات خیریه، و برخی به نام سرمایه گذاری و بازسازی درافغانستان كار می كنند.

درافغانستان هنوز آمارگیری دقیق از نفوس آن صورت نگرفته، ولی جمعیت موجود دركشور را ۲۰ تا ۲۳ ملیون نفر تخمین می زنند، طبق آمارگیری سال ۲۰۰۱ م كه توسط CIA  نیزنشرشد، افغانستان  یازده اعشاریه هشت ملیون نفر نیروی كار دارد. از آ ن جمله ۸۰ درصد آن شاغل در زراعت ، ۱۰ درصد در صنعت و۱۰ درصد درامورخدماتی مشغول هستند. درآمد سالانۀ هر فرد ۳۱۵ دلار تخمین زده شده كه از آن می توان به عمق فقر كشور پی برد.

وزارت مالیۀ افغانستان بودجه ای سال ۲۰۰۳ م را این چنین محاسبه كرده است : عاید یا درآمد، ۲۰۰ میلیون دلار است كه عمدتأ از گمركات ومحصول اموال به دست می آید، ولی مصرف، ۵۵۰ میلیون دلاراست كه به این حساب دراین سال ۳۵۰ میلیون دلار كسر بودجه ای عادی دارد.  این پول گزاف عمدتأ  َصرف تجمُلات بروكراتیك، تشریفات اضافی و رشوه دهی به باند های مسلح می شود كه عمدتأ ازطریق وزارت دفاع و وزارت داخله، كه درتصرف جنگسالاران است، این پول را باج می گیرند.

تولیدات عمدۀ افغانستان درساحۀ زراعت و مالداری عبارتند از: تریاك، غله جات، حبوبات، میوه، پنبه، گوشت گوسفند، پوست گوسفند، قرَه ُقل و َبَغنه.

دربین این اقلام عمده ترین آن تریاك است. درگزارشی كه CIA  درسایت انترنیتی اش درصفحۀ افغانستان نشر كرده  چنین می خوانیم ‌: “بزرگترین تولید كنندۀ تریاك كه ازآن هروئین به دست می آید، افغانستان است. درسال ۲۰۰۲ م مساحتی به اندازۀ ۳۰۷۵۰ هكتار زمین زیر كشت كوكنارمی رود كه می توان از آن ۱۲۷۸ ُتن تریاك به دست آورد. علاوتاً مقدار زیادی حشیش ومواد مخدر دیگر درتمام كشور یافت می شود كه برخی گروه های دولتی نیز ازآن سود می برند. ۸۰ تا ۹۰ درصد هیروئینی كه در اروپا مصرف می شود ازافغانستان صادرمی گردد كه پول درآمد آن از طریق شبكه های سیاه وغیرمستقیم تبادله می شود.”

ما دراین رابطه درجای دیگربیشتر بحث  كرده ایم. دراینجا به چند نكتۀ این گزارش اشاره می كنیم. بی توجهی به زندگی مردم، درنظرنگرفتن نیازهای اولیه، گسترش فقر و ناتوانی و نبود ساحات كارسالم، مردم را به چنین فلاكتی كشانده است؛ با این حال نقش گروه های قدرت و جنگسالار در ایجاد و گسترش این پلیدی، فوق العاده است و سودهای كلان آن به جیب صاحبان قدرت می رود. CIA  دراین نكته اعتراف می كند كه برخی گروه های دولتی از آن سود می برند. ولی نمی گوید كه گروه های دولتی تحت اداره وتسلط   CIA  عمل می كنند. همچنان CIA  مطمئن است كه ۸۰ تا ۹۰ درصد هروئین تولید شده درافغانستان دربازارهای اروپا مصرف می شود. مطمئنأ  ۱۰ تا ۲۰ درصد دیگرآن هم به مصارف داخلی و كشورهای همجوار می رسد، لذا امریكا ازآن زیانمند نمی شود. پول درآمد آن هم از طریق شبكه های سیاه وغیرمستقیم تبادله می شود، كه می توان از آن به مقاصد پنهانی بهره گرفت. نتیجه این كه فقط بدنامی این پلیدی، نصیب مردم افغانستان است. كه حاكمیت مزدور امریكائی در افغانستان هرگزخود را مسئول جلوگیری ازآن نمی داند، به ویژه كه بخش های مهم این حاكمیت و اربابان شان ازhین معامله ای ننگین سودهای گزافی می برند.

تولیدات صنعتی ومعدنی افغانستان عبارتند از: فراورده های كوچك نساجی، صابون، فرنِچَر، كفش، كودكیمیاوی، سمنت و ذغال سنگ، كه به مقداركمی تولید می شود و تكافوی مصارف داخلی را هم نمی كند.علاوتاً قالین دست باف، گازطبیعی، احجار قیمتی كه عمدتأ به خارج صادر می شوند، نیز از تولیدات مهم به شمار می روند.

افغانستان درسال ۲۰۰۱ درحدود  ۸ .۳۳۴ میلیون كیلووات تولید برق داشته، درحالی كه درهمین سال مصرف برق آن به ۴ . ۵۱۱  میلیون كیلووات رسیده است، كه ۲۰۰ میلیون كیلووات برق ازخارج وارد كرده است. درسالهای بعدی مصرف برق ازاین هم بالاتر رفته است و ایران و تركمنستان با ایجاد شبكه های انتقال برق به مقدار زیادی برق به افغانستان صادر می كنند. درپهلوی مصرف برق درسال ۲۰۰۱ روزانه ۳۵۰۰ بیرل تیل یا نفت مصرف كشور تخمین شده است كه عمدتاً از ایران و تركمنستان وارد كرده اند.

طبق برآورد منتشر شده دراول جنوری سال ۲۰۰۲ م افغانستان ۹۸ . ۴۹ ملیارد متر مكعب ذخیرۀ گاز طبیعی دارد كه مقدار كمی ازآن  به مصرف داخلی می رسد و مقدارزیاد آن را سال ها است كه رشید دوسُتم جنگسالار، چون میراث پدری اش به خارج می فروشد و پول آن را صرف برده سازی مردم محل و اندوختن سرمایه های گزاف خود وهمپالگانش می كند.

افغانستان درسال ۲۰۰۲ درحدود ۹۸ میلیون دلار صادرات داشته كه عمدتاً از صدورقالین، پشم، پنبه، چرم، جواهرات قیمتی ونیمه قیمتی بدست آمده است. درگزارشات رسمی ذكر نشده است كه تریاك هم ضمیمۀ اقلام صادراتی محاسبه شده یا خیر؟ چون به قول  CIA  پول آن غیررسمی تبادله می شود و به جیب منابع معلوم الحال می رود. ازمجموع این كالاهای صادراتی ـ بدون تریاك ـ  ۱ . ۲۶ درصد آن به امریكا (مطمئناً آنچه امریكائی ها خودشان  به غنیمت برده اند شامل این محاسبات نیست)، ۱۷ درصد به فرانسه، ۱۷ درصد به پاكستان  و۱ . ۱۶ درصد به هند صادر شده است.

واما واردات كالا به افغانستان تا آنجا كه ازطریق گمركات داخل شده درسال ۲۰۰۲ م به ۰۰۷ .  ۱ ملیارد دلار سرمی زند كه یازده برابر صادرات آن است. به همین مقدار وشاید هم بیشتر ازآن ازطریق غیر قانونی وقاچاق ـ به ویژه از كشورهای همسایه كالا به كشور وارد شده است. كالاهای وارد شده به افغانستان، عمدتاً كالاهای سرمایه ای، كه زمینه را برای سرمایه گذاری امپریالیسم وكمپرادوریسم مساعد بسازد، مثل وسایل ساختن واكمال مواصلات ومخابرات، فرنیچرومواد اداری، موترهای لوكس، كمپیوتر و كالاهای زمینه ساز دیگر كه به درد مردم ما درشرایط موجود نمی خورد، غذا ـ عمدتاً گندم امریكائی و… ، منسوجات، نفت و تولیدات آن و مواد تزئینی و ساختمانی را شامل می شود.

كشورهائی كه مواد فوق را به افغانستان وارد كرده اند، طبق آمار رسمی ۲۰۰۳ م عبارتند از: پاكستان ۸ . ۲۶ درصد، كوریای جنوبی ۳ . ۱۲ درصد، جاپان ۲ . ۸ درصد، آلمان ۴ . ۷ درصد، تركمنستان ۸ . ۵ درصد، كینیا ۹ . ۴ درصد، امریكا ۸ . ۴ درصد. یقیناً واردكردن اسلحه وتجهیزات نظامی شامل این ارقام نمی شود و الا رقم پولی آن سرسام آوراست كه درآن مورد امریكا حرف اول را می زند. همچنان از ایران وچین درگزارش ذكری به عمل نیامده درحالی كه بازارهای كشور سرشار از كالاهای ایرانی وچینائی است.

 ادامه دارد