شام سیه
شیخ الشعــرا استاد فدائی هــروی
شام سیه
یارب این شام سیه را سحری خواهد بـــــــود؟ وز دم صبح سعادت اثـری خواهد بـــــــــــــود؟
آرزو مرد و دل افسرده شد و عــــمــــر گذشت دیگر از عهد جوانی خبری خواهد بـــــــــــود؟
نیست این تنگ نفس قابل امـــــــــــــرار حیات مرغ دل را به فضا بال و پری خواهد بـــــــود؟
ای عزیزان! ره سر منزل مقصود کجــــــاست؟ انــــــــدرین راه مـرا راهبـــــری خواهـد بـــود؟
در فضائی کـه بــــــود حکمــــــروا ظلمت و آز شام محنت زدگانرا قمری خواهد بـــــــــــــــود؟
قاصدا! رَو سوی آن شاهد مقصود بــــــگــــــو بر سر غمزدگانت گذری خواهد بـــــــــــــــــود؟
راه بس تنگ و فرس لنگ و گذرگه همه سنگ کاروان را سر سیر و سفری خواهد بــــــــــود؟
منکه عمریست ره عشق و جنون می پویـــــــم سوی من لاله رخان را حزری خواهد بـــــــود؟
آن ستمگــــــر که به جانـــــم شرر عشق فگنــد زآتش آه من او را حــــــــــــــذری خواهــد بود؟
در ره عشق خطرهاست “فدائی” چـــــــو رَوی
نیست پیدا که چو شیرت جگری خواهد بـــــود؟
*****
padarjan2020-12-07T06:32:21+00:00
