رسول پویان

            حملۀ سیلاب

بس بی خـبــر حـمـلۀ سـیـلاب می کشد

با مـوج تـند و پیچـش گـرداب می کشد

آب روان گـر چــه بُــوَد مـایـۀ حـیــات

گر خشمگین شـود چـو طلاّب می کشد

خـشـم طبـیـعت ار بکـشـد آب می دهـد

بـا کام خـشـک طالب قـصاب می کشد

سیلاب اگـر بـه مـردم پـروان کند جـفا

طالب نجـات یافـتـه یی از آب می کشد

طالب همیشه غـارت و کـشتار می کند

گه گاه موج و خیزش جنگاب می کشد

افـراطـیـت نـه رحـم کـنـد نـه عواطفی

چون کوسه درسراسر مرداب می کشد

توفـان و آب و بـاد اگر می کند خراب

افـراطیت بـه خنجـر و تیزاب می کشد

امواج رود سـرکـش و آزاد می پـرنــد

طالب بـه مـثــل بـردۀ اربـاب می کشد

سـیـلاب می کند بسـی نـاگـهـان هجـوم

طالب به تیغ وحشت و ارعاب می کند

آب روان نــالـه و فــریــاد مـی کَــشَــد

طالب چـو گورپالک سـرداب می کشد

سـیلاب بـا طریـقـۀ علـمی شـود مهـار

طالـب امـیــد و بـاور و آداب می کشد

سیل اردویده بیش زصد تن کشته است

طالب دهـا هــزار بـه عــذاب می کشد

طالب ز سیل وآفت و توفان بدتر است

زن را به سنگ و گلۀ خشاب می کشد

تا نقـشـۀ تجـاوز و کشـتار مـردم است

طالب و ارگ وداعشِ اعراب می کشد

دریا زجوش ریزش باران کند خروش

طالب به حکم ارتش پنجـاب می کشد

28/8/2020