ارسالی – نهاد مبارزه برای جهانی بدون مرز ( افغانستان – ایران)

 

اول ماه مه، عجز سرمایه داری و نبرد ستمدیدگان

اول ماه مه امسال در شرایطی فرا می رسد که مردم جهان با ویروس کشنده ای درگیرند. این ویروس به معنای واقعی رنگ، ملیت و نژاد و طبقه خاصی را نشانه نگرفته است. اما به شیوه ای که جهان کنونی سازماندهی شده، ستم دیده ترین و تحتانی ترین بخش های جامعه قربانی خواهند شد وبر این اساس جان صدها میلیون کارگر و زحمتکش جهان در خطر است.

این ویروس خطرناک در اصل زاییده کارکرد نظامی است که به خاطر شیوه سازماندهی کار و بخاطر سود و سرعت انباشت، کل کره زمین و طبیعت را به مخاطره انداخته، به نابسامانی های طبیعی همانند تغییرات آب و هوایی، فجایع هولناک “طبیعی” و بیماری های واگیر دامن زده است. علیرغم اخطارهای قبلی و ظهور ویروس هایی همانند سارس و آنفولانزای خوکی و مرغی اما گردانندگان طبقات حاکمه، بی اعتنا به آن در فکر منافع خود دنیا را درموقعیت خطرناکی قرار داده اند.

با جهانی تر شدن اقتصاد، و سیاست نهادهای مالی امپریالیستی، دولتهای مرتبط به این شبکه جهانی ملزم شدند که هر روز از پایه ای ترین احتیاجات کارگران و زحمتکشان بکاهند و در جیب و خزانه شرکت های امپریالیستی بریزند که باعث شده هر روز میلیونها نفر بر گرسنگان جهان افزوده شوند. با چنین شرایطی نزدیک به یک میلیارد از مردم جهان هر شب گرسنه می خوابند و هر روز نه تنها بر گرسنگان بلکه بر بی خانمان ها، کودکان کار، تن فروشان، پناهجویان و بر قربانیان خشونت و آزار جنسی افزوده می شود. در شرایطی که هر روزه  از بودجه های مربوط به بهداشت، آموزش و احتیاجات پایه ای زحمتکشان کاسته می شود هر ساله میلیاردها دلار بر بودجه های جنگی اضافه می شود تا هزینه سلاح های کشتار انسانها گردد.

نظام سرمایه داری نه تنها بدون آمادگی طبقه کارگر و سایر زحمتکشان را در مقابل این بیماری همه گیر قرار داده است بلکه در تلاش است که با شیوه ای فاشیستی میلیونها نفر را قربانی کند. شیوه هایی را که سرمایه داری برای مقابله با ویروس کرونا در پیش گرفته است، نه برای یک مقابله قطعی با ویروس بلکه کاستن از شدت ناگهانی آن و عملا  کشتار بسیاری دیگر در موج های دوم و سوم است تا از این طریق بتواند تا جایی که امکان دارد از مرگ طبقات بالاتر و بخش هاو قشرهای ممتاز جلوگیری کند و آنانی را که از نظر آنان سربار جامعه و همچنین از طبقات تحتاتی جامعه هستند قربانی کند.

 آن شیوه ای که  این نظام استثماری  در مقابل این ویروس کشنده در پیش گرفته است نه نشانه بی لیاقتی و مدیریت بد و یا حتی غرض ورزی آنان است بلکه ناشی از ماهیت استثماری آن است. منافع استثماری است که به آنها فرمان می راند. این واقعیت، لجنزار سیستم استثماری سرمایه داری را عریان می سازد سیستمی که از آن فاشیسم بیرون می جهد و به راحتی میلیونها نفر را که برایش ارزش سوددهی ندارند به سلاخ خانه می برد. در چنین شرایط خطرناکی اگر چرخ سود دهی و انباشت سرمایه از کار بایستاد نفس و رمق دستگاه استثماری از کار خواهد افتاد. برای آنها هزاران هزار از مردم عادی از کارگران و زحمتکشان قربانی می شوند اما برایشان مهم است که نظام جهنمی اشان حفظ شود و به استثمار ادامه دهد. آنانی که برایشان سودی ندارد بخصوص افراد مسن تری که از جانب سرمایه داری سربار جامعه محسوب می شوند، یعنی آنانی که که دیگر قابلیت استثمار شدن و سود رساندن به دستگاه استثماری را ندارند قربانی خواهند شد. آنها با این شیوه به اصطلاح مصونیت گله ای تا بحال صدها هزار نفر را قربانی کرده اند.

اگر چه کشتار در نتیجه گرسنگی، فقر، جنگ های تجاوزگرانه از عادی ترین جنایات این نظام بوده است اما ویروس کرونا بیش از پیش این نظام استثماری را افشا کرده و دکوراسیون ساختگی دمکراسی و “حقوق بشری” و غیره را نقش بر آب و چهره کریه فاشیستی آنرا بیش از پیش برملا ساخته است.

در اول ماه مه امسال در این شرایط حاد کنونی آنچه بیش از همه طلب می شود ضرورت پایان بخشیدن به این مناسبات استثماری است، لزوم و ضرورت در هم شکستن زنجیرهای بردگی کارگران و ستمکشان ، لزوم و ضروت پایان بخشیدن به تبعیض نژادی و جنسی است و  همچنین لزوم بنا نهادن و جایگزین کردن آن با جهانی بدون مرز، بدون ستم و استثمار است که بشدت طلب می شود. قدرت یگانگی و اتحاد اول ماه مه  را به مبارزه ای سهمگین در چنین جهتی به منظور رهایی ستمدیدگان جهان بکار گیریم.

پیروز باد اول ماه مه

مبارزه برای جهانی بدون مرز ( افغانستان – ایران)