س. روشنگر

                    فریاد

درود گرم من  برتو

                  به تو ای زن، ای مادر

به تو ای خواهر و ای مهربان دختر

به تو  همرزم و همسنگر

****

 ز دست  رنج های بیکرانت

              در شبستان سیاه و تار ظلمانی

زنم فریاد، فریاد

 تا فروریزد، سقف برج و باروی ستم

                               هرلحظه و هردم

***

برای پینه های دست و پایت نازنین مادر!

برای ناله های جانگدازت

               از خشونت های رنگارنگ

                                           نالانم

برای زیستنت در شامگاه سرد

درون دخمۀ ویران معتادان

               برای سوختن جسم و روانت

                              از ستم های جهان سوزان

دلم پیوسته لرزان است،

                             هراسانم

***

زنم فریاد، فریاد

               تا ورای دور

آن خشم ستم سوزت

               غریو درد  جانسوزت

زنم فریاد، فریاد

آن صدای در گلو خفته

             ز بیداد ستم بر زن

                   ز شام تیره روزی ها

                            که در باور نمی گنجد.

ولی ای زن، ای همدرد!

 بیا با هم بپوئیم راه درمان ستم بر خود

فروپاشیم طلسم جهل و نادانی،

                           شکافیم سقف پولادین استبداد

                                         که تا               

پایان بیابد تیره بختی،

                 زن ستیزی

برای من،

              برای تو

برای جمله زن ها اندرین عالم

***