مفسر سایت “افراشته”

جهان شاهد رشد جنبش های اعتراضی است

 چند سال قبل، هواداران “جهانی شدن” از به پایان رسیدن دوران جنبش های اعتراضی توده ها علیه بی عدالتی ها، و حتی علیه تجاوز مستقیم امپریالیست ها به کشورهای دیگر، هیاهو راه انداختند و مردم را به سکوت وتسلیم دربرابر ترکتازی های امپریالیسم جهانی فرا می خواندند. “فوکویاما”، که باید حالا از شرم آب شود، آن مقطع را “پایان تاریخ” اعلام کرد و دنباله روانش نیز به دهلش رقصیدند. حتی در گرایش و گروه های چپ افغانستان، آدمک هائی که بیشتر حرکات افراطی “چپ” و راست شان به “پاندول” می ماند تا به گرایش به اندیشه وتفکر، در صحبت های شان به مردم وبه همراهان خود هشدار می دادند که مبادا اعتراضی از آن ها بلند شود که ساده ترین جزای اعتراض، حبس در زندان “گوانتانامو” است. آن ها که ترس سراپای شان را فراگرفته بود، می گفتند: امروز دستگاه هائی ساخته اند که حرکت شیئی به طول بیست سانتی متر را در دره ها و کوه ها، چی، که در درون غارها و صوف ها هم می تواند کنترول کند و نابودش کند. دریک کلام آن ها که تمام اندامک ناتوان و بیمارشان از وهم و وسواس می لرزید و همیشه با مطالعات بی پایه، یک جانبه  ونامنظم شان، فکر و ایدۀ شان را از آخرین پاراگراف کتابی که خوانده بودند می گرفتند، با این ترس و فهم ناقص شان، همه را به “پایان تاریخ” و تسلیم بلا قید و شرط به امپریالیسم فرا می خواندند و به گفتۀ هیچکسی هم گوش نمی دادند.

اینک که دیترمنیسم تاریخ یا جبرزمان، سیلی محکمش را بربناگوش امپریالیست ها و اعوان و انصارشان کوبیده و درهمه جای دنیا، به ویژه درقلب امپریالیسم، درامریکا و اروپا، جنبش های اعتراضی ملیونی خلق، ناقوس شکست مفتضحانۀ شان را به صدا درآورده است، باز هم بوقلمون های رنگین سیاسی که فقط به “نام ونان” می اندیشند، اینجا وآنجا با بیشرمی تمام رنگ بدل می کنند و دوباره “جوجه انقلابی” می شوند. آخر مگر بیشرمی هیچ حد ومرزی ندارد؟؟؟؟

حال دیگر جا دارد که با طرد کامل این سیه رویان مرتجع از روند انقلابی، که مردم به آنها “ماش میمنگی” می گویند، همه با هم بگوئیم:

به هرشکلی که خواهی جامه میپوش                من از طرزخرامت می شناسم

با این حال به جرئت می توان گفت که اینک بعد از یک پیچ و وقفۀ تلخ درحرکت زیکزاکی تاریخ، خلقهای جهان دوباره دربرابر بی عدالتی ها و ستمگستری های امپریالیسم و نواله خوارانش با قدرتی فزونتر به پا ایستاده و با فریاد های خشم آگین “نه!” می گویند و حق شان را می خواهند. هم اکنون در تمام قاره های دنیا جنبش های اعتراضی با شرکت ملیون ها انسان پیکارجو می جوشد ومی خروشد و اندیشه های مبارزاتی رهائیبخش “کماکان” سرلوحه و راهنمای این جوش وخروش ملیون ها انسان می شود. اینک آب رفته باز به جو می آید و “کماکان” بررخسار کثیف امپریالیسم، ارتجاع  و حواریونشان سیلیی جانانه می زند.

این خبر و اعتراف از جوشش خلق ها را، که از طریق نهادهای زیرنظر امپریالیسم در مطبوعات رسمی نشر شده ضمیمه می سازم تا سیلی دیگری شود بررخسار منکران قدرت خلقها:

جهان شاهد رشد جنبش های اعتراضی است

“دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد به رشد روز افزون جنبش های اعتراضی در سراسر جهان اشاره کرد.

به گزارش اسپوتنیک، راوینا شامداسانی، سخنگوی حقوق بشری سازمان ملل متحد گفت: دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد به رشد روز افزون جنبش های اعتراضی در سراسر جهان اشاره کرد.

به گفته وی، اعتراضات مردمی در بولیوی، شیلی، هنگ کنگ، اکوادور، مصر، گینه، هائیتی، عراق و لبنان رخ می دهد. علاوه بر این، در اوایل سال جاری در الجزایر، هندوراس، نیکاراگوئه، مالاوی، روسیه، سودان، زیمبابوه، فرانسه، اسپانیا و انگلستان نیز اعتراضاتی صورت گرفت.

شامداسانی درباره عواملی که باعث بوجود آمدن این اعتراضات می شود گفت: “البته دلایل اعتراضات پیچیده و متفاوت است و مهم است که قضاوت های عجولانه در این مورد انجام نشود. روند کلی مشابه ای در میان بسیاری از اعتراض ها وجود دارد: جمعیت ناراحت و ناراضی هستند، به خصوص بخاطر شرایط اقتصادی-اجتماعی، فساد، عدم برابری و گسترش شکاف بین غنی و فقیر.”

کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد معتقد است که این احساس نارضایتی در مردم ناشی از بی اعتمادی به نهادهای دولتی و سیاستمداران است و همچنین واکنش مقامات، که شروع به استفاده از زور بیش از حد می کنند به این نا آرامی ها دامن می زند”.

منبع خبر: سپوتنیک