ارسالی ض. نوابی
مجاهد فی سبیل الله پول باد می کند؟؟؟!!!!
تبصره: برای ما مربوط نیست که عبدالله عبدالله و یا هرکس دیگری چه می پوشد. مهم اینست که عبدالله در یک کشور مستعمرۀ فقیری که همه هستی اش توسط استعمارگران و عوامل مزدورشان به غارت رفته چنین پولهای گزافی را از کجا می آورد که چنین باد می کند؟ عبدالله و یاران مجاهدش همه موتر لوکس، خانه، یا بهتر بگوئیم قصرهای لوکس، خوراک لوکس و لباس لوکس دارند و فرعون گونه زندگی می کنند؛ اینها به مردم ما بگویند که از کجا آورده اند؟؟؟؟ ولی هرگز نخواهند گفت.
عبدالله ومجاهدان و دولتمداران همراهش چون زالو برپیکر خونین و گرسنه و برهنۀ مردم ما چسبیده و خون می مکند. فقط با طرد اربابان متجاوز و این نوکران زالو صفت و وطنفروش می توانیم از شرشان نجات یابیم، درغیرآن، همیشه شاهد چور وچپاول غارتگری بیت المال مردم خواهیم بود.
اینک یک رسوائی دیگر که یک مجاهد فی سبیل لله را گیر کرده اند که پول باد می کند:
عبدالله عبدالله در جریان خریداری لباس در لندن شکار کمره شد
در ویدیو دیده میشود که رئیس اجراییه افغانستان همراه با اعضای خانواده اش از یکی از گران‌ترین مغازه‌های لباس در لندن در حالیکه چند خریطه در دست دارند، بیرون می‌شوند.
به گزارش اسپوتنیک، در شبکه‌های اجتماعی ویدیویی نشر شده که گویا عبدالله عبدالله، رئيس اجراییه افغانستان روز دوشنبه (۱۰ جون) در یک روز بارانی در لندن همراه با اعضای خانواده اش لباس خریداری می‌کنند.
در ویدیو دیده میشود که رئيس اجراییه و خانواده‌اش از مغازه والینتینو (Valentino) که یکی از مغازه‌های برند گران‌قیمت لباس می‌باشد، بیرون می‌شوند. طور مثال، قیمت یک جاکت بچه‌گانه این برند ۱۳۹۵ دالر امریکایی است. همچنان یک جوره کرمچ در این مغازه به قیمت ۸۴۵ دالر امریکایی به‌فروش می‌رسد.
در ویدیو همچنان دیده میشود که عبدالله عبدالله یک خریطه مغازه دیگر برند جهانی را در دست دارد — مغازه زیلی (ZILLI). پس از پیدا نمودن و باز نمودن سایت این مغازه دریافتیم که کالاهای ساخت این برند نیز قیمت‌های غیرقابل تصور دارند، مثلاً یک کرتی چرمی مردانه این برند ۳۱۲۵ پوند (حدود ۴۰۰۰ دالر) و یک پیراهن مردانه ۶۳۳ پوند (حدود ۸۰۰ دالر) قیمت دارد.
این در حالیست که سبک پوشش عبدالله عبدالله بارها سوژه خبری رسانه‌های داخلی و خارجی بوده است. به باور شماری از منتقدین این سبک پوشش رئيس اجراییه افغانستان، برای دومین فرد کشوری که جهت پیشبرد اساسی‌ترین کارهای حکومت نیاز به کمک مالی خارجی دارد و “دستش به جیب جامعه جهانی” است، لازم نیست به سویه روسای جمهور و نخست‌وزیران کشورهای قدرتمند جهانی لباس بپوشد.