عبدالهادی  رهنما

    تاراج ستاره گان

بــنــشین حـــدیث و قصۀ درد وطـن بگو      برمــــا تو از غریبی گـــل در وطــن بگو

بــســیار گفته ای زبـهــار و مــی و نگار     یک ره تـــو از شرار دل بـــیوه زن بـگو

ازوحشتی که روی زمین را گــرفته پاک      از لاله هــای بــی سر و پـــــا وکفن بگو

در انـــزوای غــــربت و ادبـــار سوختیم       ای نازنین هــــزار ! زجــمـــع کهن بگو

برما که بسته بغض گــــلو راه نــاله را        درد مرا به سوز تر از جــای مـــن بگو

یک کهکشان ستاره به تاراج رفته وای       تا در تــوان تـــوست به هر انجمن بگو

از بـــاغ از تـــلاطم ســرمـــا و انجماد         از ناله های کودک واز مـرد وزن بگو

تا کی فـدای خواسته ایــــن و آن شود          این باغ ماخدا! تو فقط یک سخن بگو