صادق دهقان

بيست وچهارم حوت سال ١٣٥٧ش، روز نبرد خلق زحمتكش هرات عليه دژ استبداد “باند خلق – پرچم”   

 

گرچه منزل بس خطرناک است ومقصد بس بعید
هــــیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور

 چهل سال پيش درروز پنچشنبه ٢٤ حوت ١٣٥٧ش مردم شريف هرات باستان عزم جزم خود را برای مبارزه با مزدوران سوسيال امپرياليزم روس اعلان نمودند، آن روز مردم با اتحاد وهبستگی وهمدلی صدای  خود را بلند نمودند. به خاطراين كه  جور و ظلم بی حد خلقی ها و پرچمی ها مردم زحمكش ودهقانان وقاطبۀ مردم هرات را به ستوه آورده بود. در حالي كه مردم محروم ما را شكنجه مي  نمودند و به زندان می انداختند، جوانان، پيران، همه مردم  هرات اين همه ظلم و شقاوت را كه از حد گذشته بود تحمل نكرده، صدای شيپور رستاخيز خود را بلندكردند. آن روز ملت به پا خاستۀ ما از جوانان و نوجوانان و از پيران تا طفلان همه از اثر بمباردمان ها، با تانک و توپ، با راكت وهاوان، با تمام قساوت وبی رحمی توسط بانديست های خلق و پرچم  به خاك و خون كشيده شدند، و مردم ما را به مرز دو راهی، يعنی قبول اسارت و يا شهادت رسانده بود، مردم بی تزلزل شهادت را برگزيدند، و مرگ و زندگی را در آفرينش قيام و رستاخيز ٢٤ حوت ١٣٥٧ش به پرچم نبرد زحمتكشان بدل كردند.

امروز اگر صدائی به گوش مي رسد، صدای مجيد ها، رستاخيزها، كريم ها و… است، كه چراغ ها به دست برای نشان دادن راه آزادی انسان ها از يوغ ستم نوکران سوسيال امپرياليزم روس کوشیدند. نوکرانی كه توده های محروم سرزمين ما را دسته جمعي زنده به گور نموده بودند، كه هنوزصدای مظلوميت قربانيان درذهن هرهموطن ما و در تاريخ خونبار كشور در “بيست چهارم حوت” طنين انداز است.

روح جان باختگان راه آزادی كه برای پيروزی وسربلندی استقلال اين مرزو بوم مبارزه كرده اند، هميشه زنده و جاويداست. تاريخ نشان داده است كه همه چيز درارادۀ انسان است، انسانی كه از آئين داد و راستی دفاع می نمايد و نمي گذارد كه معنويت انسان ها را در هرگوشه از جهان كه زيست مي كنند، درحصارنگهدارند.

امروز كه بارثانی كشورمحبوب ما به اشغال امپرياليزم امريكا وشرکاى ناتوئى اش كاملاً قراردارد، مردم وطندوست، روشنگر، وسازمان های رهائى بخش  واحزاب مردمی لحظه ای آرام ننشسته برای حصول استقلال و آزادی ميهن عزيز همچون سازمان آزادی بخش مردم افغانستان(ساما) به شیوه های مقتضی مبارزه می کنند. برای رسیدن به آزادی و رهائى و پخش انديشۀ رفاه همگانی، هميشه در هر برحه از تاريخ در نبرد عليه تمام اشغالگران و متجاوزين، غارتگران وجلادان مزدور به پيكار خويش تا رسيدن به آزادي ادامه داده و ميدهند. چنانچه امروز آواز خود را هرچه رساتر بلند كرده، وبر ضد ارتجاع واستثمار وامپرياليزم عملاً به مبارزه بر خاسته  ونشان داده اند كه در كنارمردم خود بوده و هستند، بدون مبارزه و پيكار، انسان نمی تواند مفهومی برای آزادی بيابد، ما براين باوريم كه در پراكنده گی نمی توان كاری را انجام داد.

همآهنگی واتحاد است كه سعادت وخوشبختی ملت ما را تضمين می كند. همه روشنفكران دلسوز و فداكار و پرتلاش میهن عزيزخود را دعوت مي كنم كه باهم يكجا بيائيد  بساط خفاشان شب پرست را بر چینیم تا اين جنگل سرسبز و سربلند از گزند غارت گران درامان بماند، که تاريخ سرزمين ما فرداها  قضاوت در برابر هريك ما  خواهد كرد.

شاد باد روح همه گل گون كفنان ٢٤ حوت! 

زنده و جاويد باد ملت قهرمان پرور افغانستان!

مرگ ونفرت تمام خلق های سراسرجهان بر خلق و پرچم!