بیداری
س. روشنگر
بیداری
فضا ابـــری، هـــــوا تـــوفــانی و دلتنگم از باران
صـــــدای رعد و بـرق صاعقه، می سازدم حـیـران
نگاهـــم خیره گشته روی شـــاخ آن درخـــت پیـــر
بـــــه مرغان شکسته بال و پـر گردیـــده ام نــالان
پــــرستوهای برگشته زهــجـــرت زار و حیران اند
فروخــفـتــه صــدای چهچۀ مـــرغـــان به باغستان
ز هــــر سو بنگری جـــور ســـتـمکاران وحشی را
پـــــریــشــــانــــم برای توده ای مظلوم این دوران
ز بس ریختند بمب و راکت ازهر سو به این میهن
زمین سوخته، نروئیده گلی از نــو، درین بوستان
بــــگـــــــو ای بـــاغــبـان پیر ازان گنج گهربارت
بــــرای نــو جوانان رمز رویش را به بــاغسـتان
ز کـــــابــــوس پــــریــشان شبستان مـــن گریزانم
طــــلــــوع صـــبـــحدم خواهم بر بــیــداریی انسان
****
admin2019-01-09T18:18:03+00:00