سکینه روشنگر
گناهش چیست؟ دختر زادنش!!!
این بیان یک واقعیت دردناک جامعۀ ماست که متاسفانه هنوز هم به اشکال متأثر کننده تر آن هر از چند گاهی بوقوع می پیوندد.
ای زن!
ای مادر!
دست های نوازشگرت را می بوسم
احساس پاکت را گرامی میدارم
از غم هایت دلگیر میشوم
زیرا من هم از جنس تو ام.
به آنانیکه بر تو ستم روا میدارند، نفرین میفرستم؛
آنانیکه احساسات پاک و بی آلایشت را جریحه دار میسازند، محکوم مینمایم.
ای زن!
ای مادر بشریت!
ای موجود مقدس!
کم نیستند آنانیکه بر تو خشونت روا میدارند،
بعضاً از جنس خودت گرفتارخرافات، نادانی، تعصبات و عقده های حقارت بوده و یا چنین شده اند که خواسته و ناخواسته دل خانه ات را غم بار میکنند.
* * *
هنوز هم ناله هایت را می شنوم
ای زن داغ دار و مصیبت دیده!
ناله های که با شرشر برگ های درختان شمشاد اطراف “ده سبز” درهم آمیخته بود، چه محشر و چه غوغائی بپا میکرد.
براستی دل هر انسان با احساسی را می رنجاند.
آنروز که دختر زادی
و او را ربودند،
فریاد زدی
چه شد دخترکم؟
کجا میبرید نوزادم را؟
آی مردم رحم کنید!
ما را نجات دهید!
من تقصیری ندارم
این کار خداست
صدایم را بشنوید
کمکم کنید
نجاتم دهید
نجاتم…نجا…
و نفیر مهیب گلوله.
آری!
میدانم تا صدای تو و پارۀ جگرت خاموش گردید، کسی به سراغت نیامد.
گناهت چیست؟
دختر زادنت!!!
تو قربانی بدنیا آوردن نوزادی شدی که خشم زهراگین خانوداه ات،
شوهر و وابستگان عقب مانده و مرد سالارش را بر انگیخت.
آنها فقط تو را مقصر دانستند،
و فقط تو را.
تو رفتی
تو رفتی همراه با نوزاد جگر گوشه ات برای همیش خاموش شدی
با دختر معصوم و نازنینت،
که اگر هم اجازۀ زندگی می یافت و بزرگ میشد،
سرنوشتی مثل تو احیاناً در انتظارش بود.
تو رفتی
مثل صدها قربانی دیگر،
همسرنوشتان بیدفاعی از نسل ویژۀ زن.
تو رفتی
ولی ناله های پرسوز تو
فریاد مظلومانۀ تو
در دل تاریخ به یادگار ماند.
* * *
مگر بدان
ای همسرشت و همنوعم!
هنوزهم میشنوم و
شنیده خواهد شد،
ناله های دلگیرت
هنوز هم شنیده خواهد شد هق هق گریه هایت
تا آنگاه که “انسان” انسان شود
و فریاد مادر را همه بشنوند
* * *
ای موجود مقدس!
بخاطر نجات تو ازمحکومیت
بخاطر رهائی تو و انسانهای دربند این دیار
با خود عهد بستم
تا
با همرزمانم، با زنان آگاه و با احساس وطنم
برای دفاع از تو و سرزمین رنگین بخون کشورم
مبارزه نمایم،
با گام های استوار و پیگیر
تا شیپور رزم و دفاع از مظلومان میهنم را همه جا
فریاد زنم
بپا ایستیم،
ای قهرمانان!
تا ریشه های عقب ماندگی و زن ستیزی را بروبیم
و تو
بخواب
آرام بخواب
ای مادر رنج کشیده
ای قربانی خرافات و تعصبات کور
من برایت ترانۀ رزم میخوانم
تا سیاهی شب را پایانی باشد.
