از: آرش آذیش

                      گذار

بیرون رفتم از

                پیلۀ تنگ تردید

گذرکردم از

              خط قرمز

و اینک

من و آفتابی دگر

آسمانی دگر

آشیانی دگر

بیش ترآشنا

بس خودی تر

برون آمدم

زانکه

ماندن روانیست

به درماندگی

تن سپردن روانیست

به بیهودگی

خوی کردن روا نیست

به پوسیده ها

بوسه دادن روانیست

گذرکردم از

           خط قرمز