عبدالله حریری

جنگ افغانستان خون فرزندان ما را می ریزد

موتور جنگ افغانستان از یک منبع(از ناتو) آتش زده می شود.
قربانی هردو طرف جنگ ویرانگر و خانمان سوز، ما افغان ها هستیم. چه طالب و چه حکومتی، فرزندان ما، جگر گوشه های ما، جوانان ما ظرفیت های فکری اجتماعی اقتصادی و نیروی انسانی ما تلف می شوند، نابود می شوند؛ که این یک تراژیدی غمبار و جبران ناپذیر است. این ارمغانیست که نظام سرمایه داری زیر نام دروغین دیموکراسی و حقوق بشر بر ما تحمیل کرده است.
تراژیدی بزرگتر و اندوهبار دگری که سایۀ شومش ما را به ورطۀ نابودی کشیده است جمهوری ایست که نام اسلام را هم با خود یدک می کشد و افراد فاسدی چون غنی، عبدالله، دوستم، سیاف، حکمتیار، محقق، خلیلی، کرزی، نیکتایی پوش های غرب زده و نوکر منش، بعضی ازافراد حزب بد نام خلق و پرچم و… بر مسند ننگینش نشسته اند.
این تراژیدی برای افغانها تاسفبار است و درد ناک، اما برای طراحانش(جهان سرمایه) لذت بخش و سود آور است.
جنگ، بحران، آتش افروزی، تروریست پروری و دهشت افگنی زیر سایۀ دروغین دیموکراسی، حقوق بشر و حق تعیین سرنوشت یکی از ترفندها وضمیمۀ خصلت های پوسیدۀ نظام سرمایه داری است؛ زیرا بقای شرارت بارخود را درین ویرانگری و فساد گستری جست و جو می کند. اما این بار کج هیچ زمانی به منزل نخواهد رسید، روزی می رسد که نظام سرمایه، یعنی ترور و وحشت از داخل بپوسد و گندیده شود و به دست توانای مردم نابود گردد. به امید آن روز لحظه شماری می کنم.