رسول پویان

غارت باغ انسانی

درین زمانه دل ازجور خار می لرزد          ز چـیـغ و ولــولـۀ لاله زار می لـرزد

ز قتل و غارت گل هـای باغ انـسانی           ز درد و زخم سکوت هـزارمی لرزد

ز انهـدام طـبـیـعت ز غـارت هـسـتی           به دست قـدرت سرمایه دار می لرزد

به جای سبزه وگل رابش پلاستیک است       به یاد باغ و گل و سبزه زار می لرزد

فغـان جـنـگل و مـرغ و گـیاه می آیـد          ز تشنگی دل کشت و شـیار می لرزد

نهنگ و ماهی ابحـار زنـده می میرند         ز زهـر عقرب و دندان مار می لرزد

زمـان خـود کـشی نسل آدم دوپاسـت          ز انـتحـاری مـذهـب شـعار می لرزد

ز مـافـیا و ز افــراطی و ز آدمخـوار          زکینه توزی سگ های هارمی لرزد

بلای جنگ وشرارت گرفته عالم را            ز آه و نـالـۀ مظـلـوم زار می لـرزد

گمان کنم که مزارع شـوند گورستان           ز بی شماری سـنگ مزار می لرزد

فـروش اسـلحه باجنگ میشود افزون           ازیـن مسـابقـه در کـشـتار می لرزد

زنقشه ییکه جهان رابه دردوغم آلود          ز استعـمارِ نوی پر شرار می لرزد

جهان به پنجۀ غولان فتاده خون آلود         چو آهوگان ز تیر و شکار می لرزد

ز جنگ سـوم و محـو تمـدن انـسـان          زتیره بختی و برگشت غارمی لرزد

بـه قعر دوزخ جاسوس و اطلاعاتی            فتاده مردم و دل بی قـرار می لرزد

دروغ وفتنه گری پالسی شود منظور          ز طرح تـوطـئۀ بی شـمار می لرزد

ز بـس فـریب و تقلب تنیده در قانون         قضا وعدل وحقوق و عیار می لرزد

زخشم ونفرت ونفرین و انتقام وخون         صلیب ودرّه وشمشیر ودار می لرزد

زعشق وعاطفه دل ها چرا بود خالی          ز محـو همدلی و تـرک یار می لرزد

به چنگ زوروزر سنگ دل فتاده عشق        زخـشم سیستم و تولید و کار می لرزد

شروع زور رباطست و ضعف انسانی        زهوش مصنوعی درکارزار می لرزد

به هرطرف که نگه میکنی دل آزاریست      به مرگ مهر و ز قلـب فگار می لرزد

درین زمانه که دانش چراغ انسان است

چرا ز وحشـت شب های تار می لرزد؟