سرود مادر

درون صخره های سخت و پهنای بیابانها
و در آغوش توفان های درد آگین یأس آور
و یا در بستر گل های رنگارنگ و فرحت زا
در این گیتی
از آن کو زشت یا زیبا بود
حتی خدا را می‌توان انکار کرد
اما نشاید کرد مادر را
از آن رو می‌ستایم
من تو را مادر
تو ای پروردگار اولین حماسه های زندگی سازم
تو ای آموزگار قلب من
هرگز
ز لوح خاطرم احساس گرم و اشک سوزانت نخواهد رفت
و روح سرکشم از پهنۀ عصیان
فرود آرد
سر اندر پیشگاه مهر بی پایان تو
تا زنده ‌ام مادر
و مادر بیا!
بیا یک لحظه در معراج هستی بخش انسان ها
و بشنو این پیام خلق را
کز جمله مادر ها
در این کشور
و در هر گوشۀ دنیا
نخواهد توده جز فرزند های انقلابی را
و ای مادر
من این را خوب می‌دانم
که در آینده مادر ها
به فرزندان شان آموزش پیکار خواهند داد
ولی آیا
توهم این کار را با جهد خواهی کرد؟
آری!
آری من این را خوب می ‌دانم.