زنده یاد استاد داوود سرمـــد

        می شوریدگان

تا کــــه خــــوردم از می شوریدگان

جــــرعـــۀ تلخی که شورانگیز بود

سوخت رگ های وجـــــودم را همه

آتش ایــــــن آب از بس تـیــــز بـود

گـــــرمی ایــــــن بادۀ شورآفــــرین

خون گرمم را به جوش آورده است

جوشش خـــــون دل اندر سیــنـه ام

ناله ها را در خـــروش آورده است

باز در آغــــــوش گرم سیــــنـــه ام

درد و غـــــم تمـرین هستی می کند

شعـلــــۀ فــــــــــــریاد های سرکشم

پای میکــــــوبــــد و مستـی می کند

بسکه میسوزد زبان در کــام مــــن

حــــرف خـود با دیـدۀ تـر می زنـــم

اخگــــر اشکی چـــو میریزم زچشم

آتشی بــــــر جان اخـتـــر می زنـــم

* * *