زنده یاد شیخ الشعرا استاد فدائی هروی                                 

                ۲۴ حــــوت

در آن سپیــده دم که شب تــــــیــرۀ دژم

در پنجه های خشم مقدس فشرده بــــود

آنگه طلایه دار شب تار زنـــــــــــدگـــی

وقتی سحر به دامن خورشید مرده بــود

آن روز دست قـــــدرت مردم ز آستیـــن

بهر نبرد ظلم و شقاوت خـروج کـــــــرد

آن روز همای فطرت انسان ببال خـــون

تا آن فضای لایتناهی عروج کــــــــــــرد 

آن روز خون پاک شهـــیــــــدان کشورم

بار دگر ز برکه ی تاریخ جـــــــــوش زد

آن روز حق ز پـــردۀ ابهام سر کشیـــــد

بــر آسمان حادثه بانگ خـــــــــروش زد 

توفانی از خروش هریوا به پای خواست

وانگاه رستخیز عظیمی ظهور کــــــــــرد

از احتراق صاعقــــــه و آذرخش خشــــم

گیتی گمان واهمۀ نفخ صور کــــــــــــــرد

از شعله های آتش بــیـــــداد اهــــرمــــن

میسوخت در فضا پر و بال فرشته هــــــا

وز انفجار بمب و صفیـــــــــر گلولــــه ها

میریخت برزمین تن در خون سرشته ها 

دیـــــــدیـــــــم در تهاجم پیکار لحظه هــا

خاک سیه چو قلزم ذخار شد  زخــــــــون

دیـــدیـــــم در تــــــلاطم امواج بی درنگ

افتاده بود قایق خورشید سرنـــگــــــــون 

دیدیم آن سلالۀ خون را که در نـــــبــــرد

همچون ستیغ صخره بلند ایستاده انــــــد

در پیشگاه معبد خـــــون و حماســـــه ها

با شور عشق روی نیایش نهاده انــــــــد 

دیدیم آنکه قدرت ایمان، شکـــــوه عشق

بالیــــــد و بر مهابت پیکار دست یافــــت

یکبـــــاره جیش ظلـــم به ناوردگاه  حق

آسیمه سر ز سطوت ایمان شکست یافت

چون آفتاب سر بگــــــریــبـان شب نهفت

مــــرگ بهار و غارت گلهای باغ بــــــود

هر خانه در محاصرۀ سیل اشک بـــــــود

هر سینه در مخاطرۀ درد و داغ بــــــــود

  * * *

  ۲۱/۱۲/۱۳۹۱ش