سهیل کریمی

         درد کشور

امشب درون سینه ی من باز محشر است   دایم ســـروده های من از درد کشور است
دردی کـــه از وجود من و مردم من است    آری غم است و درد که بر ما میسر است

از چهارچوب ظلم و ستم رنج می بـــــرم    بر مــــــن قلم سپاه و ستم کفر اکبر است
هر روز بغض من به گلو تازه و تر است    اینجا غم است و درد که برما مکرر است

اینجا کسی بــــه جای و مقامی نمی رسد    در شهر جای اسپ، خران معتبر تر است
ما در غبار جهل و حسادت عوض شدیم     اینجا زمین پونــــد، زمان مال دالر است

اینجا ز این سیاست بی چون و بی مثال     هرکس وزیر و والی و جنرال افسر است
اینجا بـــــرای نسل جوان نیست فرصتی     فهمیده و فقیه همان نسل زرگــــــر است

آزادگی کجاست کجا مستقل شــــدیــــم        از مــا عراق ملک بغل مستقل تر است
گر بـــــاورت نمی کشد از دید من ببین        اینجا حقوق مرد و زنان نا برابر است

آزادگی کجاست بیا خــــــــــوب تر ببین      وقتی که شهر کندز مــــا نزد اژدر است
تا کی پر از نوای فغانم چو یــک جرس      تا کی کشیم در غم و اندوه خــــود نفس

از خاطر خدا به که گویم ز درد خویش      تا کی نشسته ایم به بازار سرد خویش
اینجا برای لقمه ی نان جنگ می شود      بــــا پول قلب ملت مان سنگ می شود

بــــا ادعای حاجی و اعمال شوم خود       بـــــرخی برای ملت ما ننگ می شود
برخی برای خجلت و برخی ز اشتباه        چون لکۀ به آهن وچون زنگ میشود

قلبم به خاک وخون تپد از روزگارسرد     هر روز شــــاهدیم در اینجا ز یک نبرد
اینجا زمین چه سخت به ما قبر میشود     گرشکوه ای کنم سخن از صبر میشود

تا کی به قلب خودسخن ازصبرمی زنیم    بـــــر آسمان پر ز غبار ابـــــر می زنیم
ما زیــــر پای خود علف و بیشه کاشتیم   ریگی به کفش از خود و بیگانه داشتیم

ماچشم وگوش خودبه وطن بسته داشتیم   دشمن به پیش چشم ودهن بسته داشتی

مـــا پشت پا زدیم و فقط درد می کشیم         این درد را ز دشمن نامرد می کشیم

شبها خیال پــــول و زر و خانه میزنیم       حتی اگـــــر بهشت رویم، چانه میزنیم

دور ازخیال و غافل و بــــی از خدا شدیم     در این ردیف رفته و از خود جدا شدیم
با ارتکاب جرم و سپس توبه های گرم     خود را شکسته پیش خدا روسیاه شدیم

مردم حدیث تربیت مــــــــا گسسته است     دشمن برای ضعف من وتو نشسته است
دشمن برای ملت مـــــــا ننگ بوده است    ما شیشه و حریف فقط سنگ بوده است

این رابه گوش دشمن خــود ربط میدهم     یک بشکه آب جای سه تانک نفت میدهم
آبی ز سر زمین بـــــه کس من نمی دهم     گر تیغ بــــر گلو بنهی تــــــــن نمی دهم

ای هموطن بیا و ز خــــود پیروی بکن      با عــــزم راسخی وطن ات رهبری بکن
دستی به دست من ده ونومید زان مباش    آزاده باش و در قفس نفس وجان مباش

چون هوتکی و هم ختک از قلب آسیا     آزاد باش و در غم ایــــــن دشمنان مباش
مــــا در تبار غیرت و همت جوان شدیم    در فکر کار و بار حرام در جهان مباش

در اوج افتخار ببر ســـــرزمین خــــویش   در فکر چاک سازی ایـــن آستان مباش
مــــن ناصح و بزرگ نیم در زمین تــــان   حرفم شنو وپشت من واین و آن مباش

اینجا“سهیل“هر چه که گوید زقلب اوست
لطفا بــــــــه فکر توطئه در آشیان مباش