زنده یاد داکتر ایوب نیزک

 

                              یاد وارۀ خون                              

         به نام واژۀ پویش بخوان ترانه بــــــــخـــوان           سرود سرخ شهیدان جاودانه بخــــــــــــوان         

به هرکجا که بخون خفتگان میهــــــــــــن را           زشورعشق وطن هست آشیانه بخـــــــــوان

بخوان چکامۀ عشق و نبرد “رستاخیـــــــز”           زعرش خطۀ تاریخ تا فسانه بخـــــــــــــوان

به آنکـــــــه بهـــــــر رهـایی بنای رزم نهــاد           زاوج همت و باعزم رستمانه بخـــــــــــوان

به پای “لالۀ خونین ” به لاله زار خــــــــون           کنار خون “عزیزان” که شد روانه بخـوان

شراب “جرئت”و”میرویس”درشمیم”گلاب”          “شریف “گونه بیا شام و”پُردلانه” بخـــوان

زنـــــور بـــــزم فـــروزنـــــدنگان ” آذر” دل           برای “سرمد” و”پویا”ی این زمانه بخوان

زخـــــــون عهد وضو کن به معبد گلخــــتون           نماز قبلـــۀ ” قـــــدوس” مخلصانه بخـــوان

چـــو ره فــــــــــروز شد از پـــرتو حماسۀ او           نـــــویـــــــد فتــح “اسد” را دلاورانه بخوان

بـــه مـوج خـون چوشناکرد قهرمان “ماما ”           پـیـــام سرخ نــبـردش به هــر ترانه بخــوان

بــه او که داد صمیمانه نقش”بــهـــــرنـگی”           به تـــیــره روزی دوران مـدبــــرانه بخــوان

به زیر چکمۀ خصمت به بانگ صبح”ظفر”           خروش”واجد”و”طغیان” “آصفانه”بخــوان

بـــــــه یادوار”حکیم” و”محمد” و “داوود”           بـه رهسپاری “مختار” “سرور”انه بخـوان

فسانه ها ز “حبیب ” و “کریـــــــم” پایا شد            ازین فسانه به هر صبح وهر شبانه بخــوان

بــــــــه زندگانی “جاوید”جان “عطا” سازیم            سرود هستی ما تا بـــه بـیکرانــــه بخـــــوان

“حفیظ” سنگر رزمت چو “پهلـــوان” باشد            به “کامرانی” خـــود شاد و فاتحانـه بخـــوان

 کـنون که تازه “گلابی” به خـون شناور شد            زقطره قطرۀ خون عشق”ناصر”انه بـخـــوان

         سرود رزم “شهیــــــدان پاک سامــــائـــــی”            زجان و دل بسرای و سخنـورانـه بخــــــــوان         

 ز”خون لاله” به گلزارشور وهلهله کــــــن             به شوق رویش فردای هــر جوانـــه بخـــوان

 به آنکـــــه “زندگی دیگر است اعــــدامش”            بـنـام  نامی  فرمانـــــدهِ  زمانـــــه بخــــــــوان

 به او که بــــــود بهین ناخــــــدای کشتی مـا            بسوی ساحـــــــل آزاد، ماهـــــــرانـــه بخــوان

  به او که روح ستبـــــرش به پایمــــردی ها            فــراز قـلــۀ  بابا  گــــــرفت لانــــــــه  بخـــوان

  به اوکه نیست کــنــون بهـــــر رهنمونی مـا            زعـمـق درد چنینی تــو غمگنانـــــه بخــــــوان

 ازیـــــن کــرانــۀ خـون تا فــــراز دورانها

سخن بنام “مجید” است، عاشقانه بخوان