س. روشنگر

گذرگاه پرمخاطره

دلـــــــــــم گرفته دیارم به یاد دیدارت

به یاد خاطره های شیرین و پر بارت

شـــنــــیده ام ز گذرگاه پرمخاطره ات

زســـایه ســـایۀ تاریک آن شبستانت

ز راهــــیان سیاهی و جهل و تاریکی

به کهـــکشان برسد ناله های طفلانت

شنیده ام ز تقلای جغد و شب پره ها

ز کوچه کوچۀ هر شهر وده ویرانت

شدیم زار وپریشان وهرطرف پاشان

ز گرم بستر پر بــــار، زان دبستانت

ببست جادۀ پویندگی بـــه روی مــــا

که تا فلج بشود هست و بود دورانت

مگر که رهسپران چـــــراغدار دیار

در آستان گهر بار عــــشق سوزانت

دوان دوان روانند، ســوی فردا ها

که تا شفق بــــــدمانند بر شبستانت

admin2018-10-25T17:54:14+00:00