شکـــــوفه زار نــدیـــد روی شـادمانی را     که باغ دستخوشِ حیله های شیــطـان شد

غمی به وسعت صد بیــکرانه گــشت پدید    زمین به ناله شد و آسمان به گــریان شد

صفای کاخ جلال و شــــکــــــوه انــسانی     به دست دیو ستم ظالـــمــانــه ویــران شد

فسرد روح عـــدالــــت، صــداقت و ایمان     که حرص حاکم احساس وعقل انسان شد

دگــــــر به جام دلی بــــــــاده آبرو ندهد      بنای میکده از ریشه ریــــشـه ویران شد

برفت حرمت انسانــیت ز روی زمـــیـــن

خـــدا زخلـقـت ما نادم و پـشیـمان شــــد