عزت آهنگر

چار پاره

 

دوباره قامت میهن به پای می ایستد 
نهال سرو قدش پر شرار میروید
به شاخسار دلش غنچه های آزادی
به باغ خاطر او افتخار میروید

دوباره خیل پرستو به کاج برگردد
رهایی نغمه سراید به باغ لاله ی سرخ
نسیم عشق به آزادگی وزد هر سو
مسیر علم کشد ره بسوی لانه ی سرخ

خدای ظلمت و بیداد سرنگون گردد
ز کاخ قدرت و تبعیض در مسیر زمان
شعاع همت اندیشه راه می پوید
به روح خستۀ این ملت فسرده عیان

کبوتران اسیر قفس کنند پرواز
و شال عشق بسر میکنند بهارانه
ز ابر جهل نماند نشان و طوفانی
حلول نکهت دانش رسد به ویرانه

به حلقه، حلقه ی زلفان عشق و بیداری
ملاحتی ست که فانوس شعر آویزند
به دشت سبز عدالت فروغ آزادی
حلاوتی ست که احساس مهر آمیزند.

عزت
پنجشنبه شام 7 دسامبر