وطن فروشان

بـــه کــه گویم تازه تازه و نو،              قصۀ ابر و باد و توفان را

قصۀ دود و جـــنـگ و خاکستر،            قصۀ سر زمین ویران را

قصۀ پــاره پـــــاره های جــــگــر،         قصۀ گلرخــــان پر پر را

قصۀ مـادری که هرگز نیست،               قصۀ کودکان بی جان را

قصۀ بــــرده گان بیگانه،                    که به مــــــا حاکم انــــد دزدانه

قصۀ طــالبان در قدرت،                     قـــــصــــــۀ این گروه شیطان را

جنگل ســـــر فراز آزادی،                  کـــــاج هایش خمیده قامت شد

بشنوی جــــای نعرۀ شیران،               پی هـــــم زوزه ی شغالان را

سرزمین که بود بی ز درنگ،              پر زگل های دانش وفرهنگ

خار کــشــتـند هر کجا بینی،                گلشن ِ مهد علم و عرفان را

 غیر غم از گلوی نـــای نرست،           زین جهنم سرای امروزی

برده از یاد از هــجـــوم ســــتـــم،         بزم شادی مهربانان را

 شهر در مــــاتــم عزیزانش،              هر طرف تخم خشم میکارد

تا زند آتش به خرمن شان،                 محو سازد تبر به دستان را

 ما بیا پای در کارب کنیم ،                 فـــکـــر نو بهر انقلاب کنیم

کاخ بیداد را خراب کنیم ،                   گل به کاریم باغ و بستان را

 تا شود بهر عبرت دگران،                رهنما با تــمام تاب و توان

ثبت تاریخ میکنیم عزیز،                  قصه های وطـن فروشان را