بلقیس پرنیان

           وطنم

وطنم! لاله ی مزار توام
گل خونین اشکبار توام
گرچه در دوردست مینالم
همچو مرغی شده شکار توام
تو عقابی و آسمان پیما

من چو ماهی آبشار توام
لب خونین و تشنه ی غم را
توت و تلخان کابلستانم
دل مجروح دایکندی هم
چو اناران قندهار توام
ترک طالب و مرگ داعش را
همه جا آرزو کند مردم
فرش این غم بیا که برچینیم
ای برادر در انتظار توام
کودکان خواب کلچه می بینند
بر روی کان های یاقوتی
ای وطن! تا به کی نمی جنبی
گریه ی زار، زار، زار توام