انیس

هفت اكتبر، روز اشغال افغانستان

هجده سال  تمام از تجاوز امریکا و ناتو بر کشورما می گذرد،  بمباردمان های کور، کشتارمردم بی گناه، فقر و فلاکت، فساد لجام گسیخته، تولید و تجارت مواد مخدر، ستم بر زنان، رشد تروریزم و جهالت بنیادگرایی، بذر اختلافات قومی و زبانی و ملیتی و …. به اوجش رسیده است.  افغانستان کماکان در تنورجنگ و بربریت می سوزد، هنوز كه هنوزاست امپریالیزم امریکا و متحدانش تحت پرچم دروغین “دموکراسی”، “حقوق بشر”،  “بازسازی” و هم اکنون صلح وانتخابات به کشورما به لشکرکشی ادامه داده  و پلیدترین جنایتکاران و میهن  فروشان ضد دموکراسی و انسانیت را بالای مردم ما تحمیل کرده اند، که هر روز انفجار وانتحار از ما قربانی می گیرد.

مردم افغانستان  هفتم اکتوبر را مثل  روزهای سیا ه و ننگین  ٦ جدی سا ل ١٣٥٨ ش  و هفت و هشت ثور،  روز شوم و اسارتبار در تاریخ  كشورخود  می دانند  و اشغال مهین عزیز خویش را توسط امپریالیزم امریكا  و شركای نا توئیش  محکوم می‌نمایند. درحالی كه مردم افغانستان مثل سایرملت های آزاد و سربلند خواهان استقلال، آزادی، دموکراسی و عدالت اند، به سلطۀ خونین و خاینانۀ امریکا و ناتو و نوکرانش تن نمی‌دهند. 

این مردم حاضرند به خاطر آزادی واستقلال كشورخود جانانه همچون پدران و ما دران و نیاكان خویش كه در یك صف واحد با بزرگترین ومكارترین استعمارانگلیس و پس ازآن روس، جنگیدند و آن ها را ازكشور خود راندند، این بارهم دربرابرمتجاوزین به خاك و مهین شان ایستادگی نموده  و  با نثارجان خویش لوس همه اشغال گران و قماش شرارت پیشۀ شان را از دامن مادر وطن  پاك نمایند. 

امروز كشورما و مردم غیورش،  دراسارت نظامیان  خونخوار امپریالیست های ضد بشریت  و نوكران کثیف شان، از همه قماش چون جهادی های بی بند و بار، طالبان پاكستانی  و زرخریدان تكنوكرات،  هجده سال را با جنگ، ویرانی  و قربانی های فروانی از فرزندان شان سپری کرده اند. آن ها با زورگوئی استعمار وارتجاع و تجاوز به مال، جان و ناموس شان، سخت ترین و مشكل ترین شرائط زندگی رقت بار داشته و  متحمل  خسارت فراوانی شده اند. جز گرسنگی و فقر، بد بختی، آواره گی، و بی عدالتی چیزی را دریا فت نکرده اند. همچو ن زما ن تجاوز سوسیال امپریالیزم روس دركشورهای همسایه واروپا و… آواره و مها جرند، درهمچو شرائطی دلالان و سوداگران مرگ، جهادی های هفت و هشت، طالبا ن زر خرید پاكستانی و نوكرمنشان غربی چپاول گر، درمجموع به همیاری و همكاری باداران خویش مردم ما را اسیر وتمام ثروت هایش را به غارت می برند. همدست با عساكر امریكائی وناتوئی كه وطن محبوب ما را اشغال كرده اند  وخود را حامی  و حافظ بلامانع ملت ومردم افغانستان  توجیه می كنند،  به بهانۀ استقراراسلام و یا  پاسداری از امنیت  و آرامش شهروندان، جناح های مختلف در هرگوشه از كشور شرارت می آفرینند و قتل و غارت می كنند.

بلی این آقایان  حاضرند به خاطر حفظ منافع شان هزارها انسان را در كوره های آدم سوزی در زیر شكنجه، در زیربمباردمان ها و تیرباران ها و سر بریدن ها،  به وسیلۀ تروریستان و آدم كشانی از قماش القاعده و طالبان و مجموعۀ بردگان خو یش سر به نیست كنند. نمونۀ آن را درکشورما، در سوریه، لیبی و… می بینید.

ما در حالی كه هفتم اكتبر ٢٠٠١م سرآغاز اشغال نظامی، ترور، ویرانگری و وحشت آفرینی  توسط امپریالیزم جنایت كارامریکا و شركای ناتوئی اش را، كه تا امروز در وطن محبوب ما ادامه دارد، محكو م می كنیم، خواهان خروج  هرچه سریعتر کل عساكر كشورهای متهاجم ومتجاوز و گروه های ترور و وحشت ساختۀ دست شان، بدون قید و شرط از سرزمین خویش می باشیم.  در صورت وجود یك سربازخارجی متجاوز، این ملت باز هم محاسبات معمولی همگان را برهم زده و به پا می خیزد و با زور بازو  و  پیكار رزم آوران و فرزندان دلیركشور خود برای بدست آوردن استقلا ل و آزادی تا پای مرگ می رزمد.

چون به  قول شاعر:   

 این كشور از آن ماست

این پارۀ خاك 

كه همچون رخشی… از آسیای دور تاخت 

و سر بر دریای سفید هشته 

كشور ما است 

مچ ها درخون ، لب ها پُر چین، پاها برهنه ….

و خاكی كه فرش پرنیان را می ماند … 

این دوزخ،  این بهشت 

از آن ماست  

بسته باد دروازه های بیگانه و هرگز باز مباد! 

نابود باد بردگی انسان بر انسان!  

این پیا م ماست 

زیستن چو ن تكدرختی آزاد و تك 

و همچون جنگلی برادرانه

این آرزوی ماست.