عبدالهادی رهنما
هشت و چهار
در موج گاه دیدۀ او جز خــــمــــــار نیست
آن شور و حال و مستی می آشکار نیست
پــــــرواز کرده از نگهش جلوه هـــای ناز
آیـــیـــنۀ دلش به وفا اســـتـــــــوار نیست
« هرکـــس برای مطلب خود دلبری کند »
دوستی صاف و ساده دراین روزگار نیست
مـــغرور جنس گشته چو گل در حریم باغ
غــافل که جنس حسن بسی ماندگار نیست
هــــرگـــز مخور فریب جوانی به خود بیا
عمرش فـــــزون ز برقک ابر بهار نیست
نه عــمــر نوح ماند، نه یوسف نه حسن او
بر حـــسن و زنـــدگی نفسی اعــتبار نیست
نــقـــد حیات خــــویش به غفلت مده زکف
فرصت برای ضرب وجمعِ هشت وچهار نیست
