رحیم آذر

                                     

نالۀ پر آواز

ای ناله های پر آوازم

من دراین وادی های پر از مرگ

                                     تنها

                                       در سفرم.

خسته از جور زمان

خسته از بی مهریی یاران

         با کوله باری از درد،

                                  از رنج

راهی ام

             بی هراس

                       مخالف وزش باد.

دیگر از انتظار کور،

                          نوازشگری  پُر ریا

                                        بیزارم من.

راهی ام

  در امواج غرور انگیز آزادی

           راهی ام با شعار

         ‌                      مرگ و آزادی

به سوی قله های 

                         جانبازان آزادی

به سوی 

            فریادهای سرکوب شده

      و سینه ای پر درد و زخمی

                                 “رزمندگان” آزادی.

        به سوی

            آرزو های سرفراز

                       آرزوی گمشده گان آزادی.