ع . شجاع

            محنـتـکدۀ غربت

تــامـقدس نــبــود عشـق شــمــا در دل مـــا

نــشــود هیـچ گـهی حـل به خـدا مشکل مــا

مــا نــه بـیهوده پرستیم مهیـن میـهـن خـود

عـشـقـش آمـیـخـتـه از روز ازل درگــل مـــا

سـالـهـا شـد که بـه محنـتـکده ساکن گشتـیـم

خـارهــا گشـتـه نـمـایـان بــه رۀ مـنـزل مـــا

کـــاروان رۀ مــهـــر تــــو ســفـرهـــــا دارد

ساربـانـا تـو بـران بــاردیـگـر مـحـمـل مــــا

بس خطـرهاست “شجاعا” به رهی منزل تو

کس ندانـست درآخــر چـه بــود حـاصل مـــا