زنده یاد شیخ الشعرا استاد فدائی هروی

“كوس استغناء”

خـــيـــــز تــــــا پـــا برسرير گنبد خضرا زنيم    پـــــرچــــــم عــــــزت به بام طارم اعلى زنيم 

بيخود و سرمست در خم خانۀ وحــدت  شويم    از مــــى تــــــــوحيد آنجا ساغر صــهـبا زنيم 

بزم اين ميخانه را شور و نشاطى نيــست، ما    بــــــــاده بـــــا لاهوتـــيـــان عالم بـــا لا زنيم 

از طلسم نفس و از زنـدان شر بــيـرون جهيم    بـــــال پــــــــر بر زروۀ مــعــراج  كرمنّا زنيم 

در ديار وصل جــانــان عــشــق را ازپى رويم    عـــقـــــــل را در بارگاه عــشــق پشت پا زنيم 

چشم حرص وآز را كحل  قـنـــاعت در كــشيم    دست امــيــــد طمع بر عـــروت الوثقى زنــيـم

طـــور جــان را از شرارآذرخــــش حــسن يار    آتش افـــــروزيــم وآنگه در دل ســيــنا  زنيم 

رخش همت زيرزين آریم ودراین عـــرصه گاه    جز خدا با جمله عــالم كــــوس استغناء زنیم 

در طواف کــعــبۀ دلــهــاى مـــجروح ونــــژند    جلوۀ دلــدار جـــوئيـــــــــم و ره دلــهـــا زنـيم 

بـر ستــــيـــغ قـــــلـــه ى آزادى وآزاده گـــــى    رايت افــــرازیم واز قــيــــد جهـان سر وازنـيم 

بــر خداوندان استــعــمـــار و زور از حـرف لا    نــغـــمــه پــــردازيم ودر عالم دم از والا زنـيم 

سر فـــــرو نـــاريـــم پيش كاخ اسـتبداد وظـلم    پا بر اورنــگ شـــرف زيـــن شيوۀ والا زنـيـم 

در ره پيــكـــــار با ديـــو و دد ايـــــن خـاكدان     با ثبات واســتــقامت گـــام جــــان فرسا زنيم

خواهى ار از ذلــــت و پستى، فـــدائى وارهيـم 

خــيـــز تــا پا بـــر ســـــرير گنبد خضرا زنيـم