فانوس حقیقت

فانوس بر دوش و محبت کرده مد هوشم

در عشق میسوزم ستمگر کرده خاموشم

بزم جهان شطرنج ادیان و سیاستهاست

عزم رهایی می خروشد در دل و هوشم

با پوشش احکام مرموز، خنجر تبعیض

پیچیده اند بر شام تار ذهن خود گوشم

آیینه ی احساس های ناب علم و عقل

در ابر ظلمت جهل و بیعت ها سیاه پوشم

هرجا حقیقت یا عدالت میشود مسموم

من خالق انسان و از گبر ستم جوشم!!

اما صفای مهر و استعداد در من هست

با ذلت و کرنش خواصم را نمیفروشم

دور از نگاه خیل گرگان هراس افکن

هر آن به عزم و ایده، در باغ امید کوشم

امروز فانوس دلم روشنگر راه است

فردا چو مهتاب فروزان اشعه بردوشم

در باغ عفت علم و عرفان سایبان دارم

هرگز نپنداری که من آن شمع خاموشم

اینک جهان مجموعه ی تیغ و ستیغ و سنگ

ایثار باید شیشه ی دل را زره پوشم.

شنبه 27 جولای سال 2024

این غزل از دیدن مجسمۀ در کلیسای شهر اتریخت هالند تولد شد . تقدیم نگاه مهربان تان