عزت آهنگر

   شعر سپید:  

اندوه در ما می کارند

و مهر را میزدایند

ستمبارگان مسجد و کلیسا

و منادیان سیاست و غارت مدرن

با شستشویی اذهان درماندگان

 فریاد می زنیم آتش نهفته

در دلهای سوخته از فقر و استبداد را

نقش می کنیم آزادی را

در ذهنهای خاموش در شهر و روستا

می سراییم از هراس و تعبد  

در سرزمین دلهای فرومانده

در دهلیزهای مرگ تبهکاران

بر ضد غارت استعدادهای جوان

  تا ترور و تبانی رسوا

و محور مشترک تفکر

برای ربودن توانایی انسان

 و بردگی مدرن بی پناهان

 در چشمه سار ذهن بشریت آشکار گردد

پرستوانه پرواز رهایی را

بسوی کهکشان آزادگی می آغازیم

و درمسیر نور پرواز عاشقانه

را ادامه خواهیم داد

بسوی آشیانه ی ویران

با محو پرده های جهالت

از رخسار مهتاب عطوفت

تندیس آزادی را

با درایت بدوش خواهیم کشید

این حکم تاریخ است .