سکه افشانی

مــکـار تــخم امــل در زمــــین دل هــرگــز

که حاصلش شب و روزماتم وپریشانیست

هر آن که چشم طمع دوخته به ثروت و جاه

بــنــای کار وی از فکــر خام و نادانی ست

نــدیـــده کس ز جهان روی امــــن و آسایش

که رود بـــار زمان موج خیز و توفانی ست

ز ذهن خـــویش بروب آیـــه های ذلِت را

که حرص و آز نه اندر خورِ نگهبانی ست

بــگــیر پند ز شاخ شکــوفه؛ ای انـــسان!

که پیش شاه و گدا گرم سکه افشانی ست

بــکــوش تــا کـــه دلی را ز خـــود نــرنجانی

که این نصیحت شیرین و ناب، انسانی ست

امل = آرزو، هوس