زنده یاد شیخ الشعرا استاد فدائی هروی

                      سفینه

دلم زگردش گيتى بــــــــــه سينه مى لرزد      

به موج بحر، تــــــو گوئى سفينه مى لرزد

از آن چو غنچه به چشم حسود مى شگُفم       

كه قلب صاف من از زنگ  كينه مى لرزد

ز دست بُرد  فــــــــرومايه گان  نيانديشم       

كه زیــــــــــر هر قدم دزد  زينه  مى لرزد 

ز نارسائى بختم چه غم کــــه در همه جا       

 ز صافـــــــی ســخنم آبگينه  مى لــــــرزد 

هزار گنج نـــهان در دل  خـــراب من است     

كه طبع بــــی هنران زیــــن دفينه مى لرزد 

 بــــــه محفلى كه فدائى ســـخن طراز شود      

  رقيب سست نهاد  از قرينه مــــــی لرزد