سکینه روشنگر

             سرود عشق   

بگو نسیم سحر خوش وزد به خانۀ ما

ز روی مهر بُرد گردغم ز شانۀ ما   

بگو به ابر ببارد نمی به دشت و به کوه

که تا زلال شود  آب رود خانۀ ما

به آفتاب فروزان بگو ز چشمۀ نور

بتاب اشعۀ زرین، گهی به لانۀ ما 

ز راهیان سحر بشنویم حدیث صبح                                          

که تا سپیده دمد بر رواق خانۀ ما

بیا عبور کنیم  کوچه های دانش را     

ز پویش اش بزدائیم ستم زخانۀ ما

بیا مرور کنیم واژه های رزم زنان    

که بر فلک برسد قصه و فسانۀ ما  

به باغبان حوادث بگو زصدق وصفا

نهال عشق نشاند به باغ خانۀ ما

حدیث شعلۀ هجران زعاشقان شنویم

صبوح عشق وغزل پرکند ترانۀ ما    

بیا دمی به صدای بهار گوش دهیم

نوای زندگی آرد به هر کرانۀ ما

طلسم جهل وستم بشکنیم به آتش رزم

فغان و ناله نباشد دگر به خانۀ ما

برآوریم وطن را ازین کرانۀ غم

سرود عشق نوازد دف و چغانۀ ما

صدای گرم نفس های زندگی زیباست

قسم به عشق، به افسونگر زمانۀ ما