سکینه روشنگر

                        سرودفتح

سروده ام سحـرگـهان ز سـوز دل تـرانه ای

ز بزم شور وعشق جان سپردگان فسانه ای

ز عـزم پـر صلابت رونـدگان راه سرخ رزم  

به اهـتـزاز می شود به هرنـفس نـشانه ای 

به سوی کهکـشان شتـاب می کند به پیش 

ز رستـن و شگفـتـن بـهـارهـا شـراره ای

دوباره مژده می رسد ز راهیان راه صبح

بـهـار زنـدگی به راه، بـا شکـوه لالـه ای

سـرود فـتـح در رواق قـلـۀ بـلـنـد زندگی

نـویـد می دهـد فـروغ صبح با طلـیعـه ای

اگر نوای “من و توما شویم”، نیازماست

بخوان کلام  با همی، به شعر و با چغانه ای