بلقیس پرنیان

رویش دوباره

رویش ات را دوباره ساز چنین

ارگوی تاج لاجورد زمین

رانش ات مال لاشخواران باد

شادی و خنده های کفتارین

بر تن زخمی ات بپیچانم

شال سبزی ز تار ابریشم

با سرانگشت بانوان بدخش

فرشی از عشق زیر پات نهم

من درین گوشه دور از وطنم

ذره ، ذره چو شعله میمیرم

هر نفس را به بام آزادی

دانه ، دانه ستاره میچینم

!ای همه درد ! ای همه دوری 

ای همه افت و خیز و مهجوری

به من آور ز تاک عاشق باغ

خوشه ی لعل نازک نوری