دهکدۀ ویران

 

پرندۀ سحری خواند پر شکوه و شرنگ

                    به سبزه زار وطن خوش ترانه و آهنگ

در آن سپیده دم صبح پـــــر نشاط  بهار

                    فروغ اشعۀ خـــورشید می دمد پر رنگ                   

زلال  آبـــی  دریــــــای مست در امواج                         

                    چه خوشگوارسراید به گوش دل آهنگ

طــنــیــن موج صدای پرندگان چـــمـــن

                     پر از ترنم و شور، میزند به دلها چنگ                 

دلـــم گـــرفته بـــه احوال زار این میهن                 

                     که روزگارشده درد و رنج وصد نیرنگ         

بهار او هــمــــه بی شور وبی نوا باشد

                   نه جوششی ز گل و نه طراوتی  گلرنگ

زخشم و زورخسان گشته دهکده ویران

                    و زندگی شده درشام وصبح آن، شبرنگ

نه کــس شــــنید درآن دردهای مردم را

                     صدای نالۀ “طفلی” جبین پــر از آژنگ

به صدرکرسی قدرت نشسته مشتی دون

                   گــــروه ظالم وخــونریز و دستۀ الدنگ

اگر گـــمـان صلاحی  ازیـن خسان داری

                   مثال آنــکــه بکوبی تو آب در هـاونگ

بیا بــهــار بجـــوییم زیـــن کـرانۀ سرد

                   که باغ و راغ وطن سبزگردد وپر رنگ