ولید صاعد

تقدیم خوانندگان فرهیخته و عزیز “افراشته”(رزمندگان)

           دل دیوانه

هر چند شکست و ریخت فلک لانه ی مرا

اما نکرده لحظه ای خم شانه ی مرا

طوفان میکند ستم و ظلم در این زمان

یارب ! بدست باد ندهی خانه ی مرا

بار دو عالم است بدوشم ولی کسی

نشنید شکایت دل دیوانه ی مرا

 آزرده خاطرم و پریشان و تند خوی

از بس فلک شکسته  همی خانه ی مرا

افتاده ام به غربت و چشم انتظار یار

منداز خدا ! تو بر سر کس سایه ی مرا

باشم اگر درون قفس در دیار خویش

آزاده  ام و هیچ  نبود شکوه ی مرا

با این همه گمان مبرید بشکند عدو

نخل غرور و قامت مردانه ی مرا

پیری رسید و دور جوانی گذشت (ولید)

یارب نشان مده تو خم شانه ی مرا

                     ولید ۳۰ اگست ۲۰۲۴