ارسالی ض. نوابی

 دستاوردهای تباه کن تجاوز امریکا به افغانستان

تجاوز وحشیانه وخونبار امریکا و متحدانش به افغانستان، طی هژده سال آزگار در همه زمینه ها، کشور ما را تا مرز نابودی کشانده است. فرهنگ و اقتصاد، ارزش های اجتماعی، سنن پسندیده و … خلاصه هرچه داشتیم و با آن ها هویت ما به عنوان یک ملت مشخص می شد، توسط تجاوزگران و وابستگان بومی شان تاراج  و نابود شده و می شود.

اینک یک مورد آن را که فقر است، و دیگر از حد پنهان کردن فراتر رفته است، موسسات وابسته به امپریالیسم بیرون داده اند؛ آن را بخوانید و ببینید که متجاوزان و مزدوران شان چه برسراین کشور ومردمش آورده اند:

“یوناما: ۱۳.۵ میلیون افغان با عدم مصونیت غذایی مواجه اند”

سازمان ملل متحد اعلام کرده است که ۱۳.۵ میلیون تن در کشور جنگ‌زده و فقرزده افغانستان با عدم مصونیت جدی غذایی مواجه اند. به گفته معاون یوناما، زندگی برای بسیاری از این افغان‌ها چیزی جز تلاش برای زنده ماندن نیست.

توبی لنزر، معاون هیئت نمایندگی ملل متحد در افغانستان (یوناما) روز چهارشنبه گفت که از میان این ۱۳.۵ میلیون افغان‌،‌ بسیاری آن‌ها مجبورند که با یک وعده غذایی در شبانه روز گذاره کنند.

لنزر گفت که درجه بندی ملل متحد نشان می‌دهد که ۱۰ میلیون افغان در کته‌گوری سوم عدم مصونیت غذایی به سر می‌برند و ۳.۶ میلیون تن دیگر در رده چهارم عدم مصونیت غذایی قرار دارند که یک گام از قحطی فاصله دارد. به صورت تقریبی حدود ۳۴ میلیون تن در افغانستان زندگی می‌کنند.

ملل متحد عدم مصونیت غذایی یا کمبود به مواد غذایی را به پنج کته‌گوری بخش‌بندی کرده است که درجه پنجم آن به مفهوم شروع قحطی است.”

“در یکی از گزارش های تحلیلی هیات معاونت ملل متحد برای افغانستان (یوناما) زیر عنوان “ابعاد حقوق بشری فقر در افغانستان” گفته شده است که فقر(که محصول جنگ است – ض) در این کشور بیشتر از جنگ موجب مرگ مردم می شود.

فقر باعث شده است که صدها تن روزانه در شهر کابل دست گدایی دراز کنند.

در افغانستان عمدتاً خشکسالی یا جنگ را عامل فقر و گرسنگی می دانند.  جنگ و خشکسالی در برهم زدن پایه های اقتصاد سالم نقش ویرانگری دارد، …

افغانستان یکی از فقیرترین کشورهای جهان است. یک سوم جمعیت این کشور در فقر مطلق به سر می برند. افغانستان در سطح جهانی دومین نرخ بلند مرگ و میر مادران را دارد. یعنی سالانه 25 هزار زن در هنگام زایمان جان می بازند.

یک سوم افغان ها در فقر مطلق به سر می برند.

تنها 23 درصد مردم افغانستان به آب نوشیدنی صحی دسترسی دارند. تنها 24 درصد کسانی که بالاتر از 15 سال دارند، می توانند بخوانند و بنویسند. البته درصد بیسوادی در زنان خیلی بیشتر از مردان است. یونیسف گفته است که 30 درصد دانش آموزان مکاتب در افغانستان کار می کنند و یگانه نان آور خانواده های شان می باشند.

در واقعیت امر فقر بیشتر از کسانی که مستقیماً در نتیجه جنگ مسلحانه در افغانستان کشته می شوند، مردم این سرزمین را قربانی می سازد. فقر دو سوم جمعیت افغانستان را از زندگی شایسته و با وقار محروم کرده است. زیرا آنها از تعلیم و تربیه و خدمات صحی برخوردار نیستند.

اما در افغانستان کی ها فقیر اند و چرا فقیر اند؟ در احصاییه هایی که در مورد فقردر افغانستان انتشار یافته است، غالباً ریشه و علل فقر در افغانستان پنهان نگه داشته شده است. این آمار بیشتر توجه ما را به پیامدهای فقر جلب می کند تا به عوامل آن.

بیکاران روزانه در چوک های کابل جمع می شوند تا لقمه نانی برای خانواده خود پیدا کنند.

منبع انترنت