زنده یاد شیخ الشعرا استاد فدائی هروی

                                         دردا                                       

دردا که شام فــــتـــنــه نــــدارد سـحـر چرا؟        خــیـــزد غبارفتنه ز هربام و در چـرا؟

تـاکـی خـراب و برهم و درهم اساس ملک؟         بی سرنوشت کشور و ما در بـدر چرا؟

این کــشـــتـی شکسته و این بحر پــرخطر          وین نا خدای خفته و موج خــطر چرا؟

این مـــلــت ســتـم زده تــــا روز رستـخیز          در بحر حادثات زمان غوطه ور چرا؟

ما را به رخت و چـــوب شــبـانی فریفتند”         این گرگ های گرسنه و خیره سر چرا؟”

دیروز اگــــــر ز حــــــادثه بــد بود حال ما          امروز ما نگر که شد از بــد بدتر چرا؟

دیروز اگــر ز مــعــــرکه، رانــدیم خصم را          امــــــروز باز طعمۀ خـــصم دگر چرا؟

دیروز عـــــقــاب قلۀ پــامــیــــر بــوده ایم          امـروز چون کـبـوتر بی بال و پر چرا؟

دشمن درون خــانه و مـــــا در بـــرون در          او طرح نقشه ریزد و ما بی خبر چرا؟

در بیشه ای که مـــأمـــن شیران آریاسـت           جای عبور و مسکن هر جـــانور چرا؟

ما گرنه خشک وبی حرکاتیم چون درخـت           بــر ما جفای اره و جور تــبــــر چرا؟

امــــــــــــداد غیر، زهرهـــلایل بود بــه ما           ما را بر آن هــنــوز گمان شکر چرا؟

بیـــــگـــانه در تــهــــاجم فرهنگ مــا بود           ما غافل از تهاجم ایــن حیله گر چرا؟

این کاروان که هفت طـلسم ستم شـــکست           مانده کنون به بــــند طلسم دگر چرا؟

دزدی که هست متهم جــــــرم و اخـــتلاس           دارد مـــــقام و مــنـزلت بیشتر چرا؟

نبود شریـــک دزد، اگر مــیـــــر کـــاروان           او را بــــود ز کیفر خــاین حذر چرا؟

آوازۀ فســــــــاد اداری بــــه هـــر کجــــــا           بـــاشد بلند و نیست ز کیفر اثر چرا؟

برخیزوخودبگیربه کف سرنوشت خویش!           تسلیم پیش حکم  قضا و قدر چرا؟

ماییم وخاکبازی و غافل ز خـــــویــــشتن           وان دیگری کشیده به مریخ سر چرا؟

برپا بخیز، گوش و دل و دیــــــده باز کن!          هنگام وحدت است چنین کوروکرچرا؟

ما روی اگر به وحــدت مــلی نــیـــــاوریم          دیـــگـــر امید واری فتح و ظفر چـرا؟