فرستنده:  رحیم آذر

حماسۀ سوم حوت ۱۳۵۸ ش حادثه ای به یاد ماندنی است

چهل سال واندی قبل از امروز مردم شجاع و سلحشور کابل با قیام حماسی و افتخار آفرین شان نفرت و انزجار عمیق خود را علیه سلطۀ استعماری سوسیال امپریالیسم شوروی و ایادی  میهن فروش و جلاد پیشۀ آن، باند های “پرچم” و “خلق” ابراز داشتند. دراین روز مردم غیور ما با ایستادگی در مقابل “ارتش سرخ” اشغالگر و متجاوز شوروی با سردادن شعار دشمن شکن “روسها ازملک ما بیرون شوید!…” صفحۀ زرینی را با خون شان در تاریخ معاصر کشور ما نوشتند. متجاوزین روسی و ایادی بی مقدار آن، این قیام برحق و آزادی خواهانۀ مردم قهرمان کابل را با رگبار مسلسل از زمین و هوا پاسخ گفته و جمع کثیری از آنان را به خاک و خون کشیده و تعداد زیادی را روانۀ زندان نمودند. تاریخ کشور ما هرگز آنرا از یاد نخواهد برد و فریاد آزادی خواهانۀ آنان در امتداد زمان پژواک خود را خواهد داشت.

امسال که چهار دهه واندی ازآن روز گذشته است، حماسۀ سوم حوت  زمانی فرا میرسد که کشور ما پس از  اشغال بیش از چهل کشورامپریالیستی و دول مرتجع به سردمداری امپریالیسم امریکا، اینک زیر سیطرۀ طالبان مزدور وخون آشام قرار گرفته است. امپریالیست ها در کشور اسیر ما  هر روز مصیبتی و ماتم تازه ای برای مردم در بند اسارت ما می آفرینند. دیروز شاهد بودیم که قوای اشغالگر و متجاوز امپریالیستی به طور روزمره از کشتن مردم بیدفاع ما در نقاط مختلف کشور به شمول زنان، مردان و کودکان دریغ نمی ورزید.

امروز نیرو های سیاه و مزدور طالبی نیز به اشکال گوناگون، پارسال با حمله های انتحاری طراحی شده به وسیلۀ آی. اس.آی پاکستان و اربابان پشت پرده اش، و امروز با حاکمیت قرون وسطائی دار و دره، مردم فلک زده و بیچارۀ افغانستان را در قراء، قصبات و شهرها، در مکاتب و مساجد و در اماکن عمومی به خاک و خون می کشند.

در حالیکه امارت بی کفایت و مزدور طالبان به دستور اربابان خود هر روز فاجعۀ جدید می آفریند، هم اکنون درکشور اسیر شدۀ ما روزنۀ امیدی برای خروج از این شرایط نا به هنجار وجود ندارد. فقر روز افزون و گسترده، حذف زنان ازتمام امور زندگی، بیکاری جوانان و نیروی کار کشور، سرمای زمستان و بلند رفتن مواد اولیه، رشوه ستانی، بی کفایتی  اداری و مشکل فراگیر مواد مخدر و هم اکنون جنگ قدرت و تفرقه افگنی قومی وجناحی و … همه مصائبی اند که از سوی امپریالیست ها  و حاکمیت  پوشالی طالبان در حق مردم هردم شهید و مجبور ما روا داشته شده و میشود و چنین می نماید که این مصائب را پایانی نیست. دراین میان در حاکمیت نیروی سیاه و مزدور طالبی، مردم در تعیین سرنوشت شان در حالت اسفناک جاری کدام نقشی ندارند و قربانی این  نیروی اهرمنی اند.

ولی با گذشت هر روز شناخت مردم افغانستان از ماهیت وطنفروشانه و ارتجاعی رژیم مزدور طالبی و اهداف امپریالیستی اربابانش  بالا میرود. این روزها در اکثر نقاط کشور ما مانند قندهار، ننگرهار، کنر، کندز، پنجشیر، هرات و خوست و به خصوص درکابل، … ماتم  برپاست.

اما  سران رژیم مزدورطالب دست ساختۀ امپریالیسم  باید بدانند که عمر حاکمیت ننگین شان زیاد دوام نخواهد آورد. آنان به یاد داشته باشند که سرنوشتی بهتر از تره کی، این نابغۀ جنایت، امین جلاد، ببرک روباه و نجیب خاد و کرزی وغنی در انتظار شان نبوده و مسلماً بدون گور و نشان خواهند رفت و حتی خاک این سرزمین از پذیرش اجساد متعفن آنان عار دارد.

 ــ گرامی باد یاد شهدای سوم حوت ۱۳۵۸ ش!

ــ مرگ و نفرین بر قاتلان روسی، ” خلقی” و ” پرچمی” آنها!

ــ مرگ بر امپریالیست های اشغالگر و ارتجاع هار و خونریز همسرشت آن!

ــ پاینده و آزاد باد کشور آبائی ما افغانستان واحد!

ــ آزادی کشور به دست توانای مردم تحت رهبری نیرو های ملی ــ مترقی ممکن است و بس!