عبدالهادی رهنما

 

تا بهار آید

 

خموشم همچو بلبل تا ز ره فـــــصل بهار آید      به همراهش گل و عطر و طراوت بی شمار آید

صفا و زنـــدگی بخشد به رخسار گل و سبزه      عروس باغ نرگس با دوچشم پـــــر خمار آید

زباغستان و تاکستان رسد این نغمه برگوشم      که پا کوبان ز ره دخت بهار عـــشوه کار آید

قوالی می ســرایند جمله مرغان ســــحرگاهی     که شیرین با مــدادانی و خــــــرم روزگار آید

ز جام لاله تا نوشد مــی گلرنگ شـــبـــنم را      سحر بلبل خمار آلوده ســویش بیـــــقرار آید

اقاقی با بنفشه نسترن بــا یاس هـــــــم زانو       نشسته منتظر تا لاله با قــــــول و قــرار آید

چه شیرین لذتی دارد نشاط صحبگاهانش        سرود نــغز کبک و نغمه های کز هــزار آید

به سیر باغ و گلشن رهنما کی میتوانم شد

دل ِ غمگین ما را شادمانی ها چــه کار آید