به گاه خوردن مال ضعـیفان زورمندان را       درین صحرای بی حاصل چنین جوع البقر تاکی

تن عریان گرسـنه جان دهد از شدت سرما          فقیری زار درویـرانه ای بی سـقف و در تاکی

فغان و داد مظلومـان و فریاد سیه بختان          به گوش این سـتم کیشان زغفلت بی اثر تاکی

خدا یا ز آتش آه فـقیران در دل شـب ها           نباشد این جـفاکـاران دولت را حـذر تاکی

ز اشک دیدۀ طـفل یـتیم و بیوه زن یارب          بنای کاخ و اسباب تـجمل بهره ور تاکی

بود رنگین شـبانگه سفره، ارباب تمول را           نصیب طـفـلک درویـزه گرخون جگرتاکی

حقوق مـلـت بـیچاره ای خلاق انس و جان           به کام اژدها طـبعـان رود شام و سـحرتاکی

ایا کزبادۀ حب ریاست مـسـت و مـغروری          ز اوضـاع فـلاکــت بار ملت بی خبر تاکی

زمین در قبضۀ تسخیر و بیداد زمین خـواران          هــزاران بـیـنـوا بی سر پناه و دربدر تاکی

فساد رشوه خـواران ملک و ملت را بجان آورد      ندارند ازخدا شرم و ز رسـتاخیز حذر تاکی