به گاه خوردن مال ضــــعــــیــــفان زورمندان را           درین صحرای بی حاصل چنین جوع البقر تــاکی

تن عریان گرســـــــنه جان دهد از شــــدت سرما          فقیری زار در ویـــــرانه ای بی سـقف و در تاکی

فغان و داد مـــظـــلــومـــــان و فریاد سیه بختان          به گوش این ســـتم کیشان ز غفلت بی اثر تاکی

خدا یا ز آتش آه فـــقــــیــران در دل شــــــب ها           نباشد این جــــفـــــاکـــــاران دولت را حـذر تاکی

ز اشک دیدۀ طــــفــــل یـــتـــیم و بیوه زن یارب          بنای کاخ و اســــبــــاب تـــجـــمل بهره ور تاکی

بود رنگین شـــبـــانــــگه سفره، ارباب تمول را           نصیب طــــفـــــلـک درویـزه گر خون جگر تاکی

حقوق مــــلــــت بــیـچاره ای خلاق انس و جان           به کام اژدها طــبـــعــــان رود شام و سـحر تاکی

ایا کز بادۀ حب ریاست مـــســـــــــت و مـغروری          ز اوضــــاع فـــلاکــــــــت بار ملت بی خبر تاکی

زمین در قبضه ی تسخیر و بیداد زمین خــواران          هـــــزاران بـــیـــنـــــوا بی سر پناه و دربدر تاکی

فساد رشوه خــــواران ملک و ملت را بجان آورد         ندارند از خدا شــــرم و ز رســتــــاخیز حذر تاکی

نباشد ملتی را از چه یــــارب امــــــن و آسـایش
صدای انـــفــــجار آید به گوش از بام و در تاکی

                               هرات بیست و ششم دلو (بهمن) ۱۳۹۴ خورشیدی فدایی هروی .