بیقراری
امشب زبس كه هــــمنفس بــيــقرارى ام تا بامداد در پى اخــــــــــتر شــــمارى ام
از بـــس كه راه مــــطلب ناياب رفته ام انديشه باز مانده از ايـــــن رهسپارى ام
ذوق هــنـــر نــــمـــــــانده ودُر كمال نيز بگذشته سال وماه كزاين جامه عارى ام
تا مزدكار شعر و ادب رنج وخجلت است من غرق ازاين معامله در شرمسارى ام
عــمـــرى چو ديد بار تهى دستى ام فلك وامانده در شــگــفت از اين بُردبارى ام
يارب كجاســـت دســــت صفا و محبتى كارد بـــرون ز ورطۀ اين دل فگارى ام
افــتـــاده ام زپـــــــاى درين تنگنا قفس دردا كه بــــرنخاست كسى بهر يارى ام
بگداخت گر به بوتۀ حـــرمان جوانى ام واى از گداز پيرى واين رنج خوارى ام
هر تـــيــر كــز كمان قضا برجهد مَنَش آمـــــاده در برابر صــــد زخم كارى ام
امــــــــروز بار سستى پايم بٌرد عصا بـــــريـاد روز كودگى و نى سوارى ام
تكليف قلب وپيرى وتـــاريكى دو چشم كردعاقبت به گوشۀ عزلت حصارى ام
اى روز گار! خانۀ عــــمرت خراب باد تا چند خوارديــــــــدۀ ايـــــام دارى ام؟
يك عــمر بار خانه بدوشى وپيش كس يك لحظه خم نـــشــد الف استوارى ام
بارى خوشم به اين هـــمه آلام روزگار كآزادگى است حاصل اين خاكسارى ام
اينها بيان شكوه نبود عرض حال بود
جـــانـا! نــشان تيرملامت، مدارى ام