س. روشنگر

بیداری

فضا ابـــری، هـــــوا تـــوفــانی و دلتنگم از باران

صـــــدای رعد و بـرق صاعقه، می سازدم حـیـران

نگاهـــم خیره گشته روی شـــاخ آن درخـــت پیـــر

بـــــه مرغان شکسته بال و پـر گردیـــده ام نــالان

پــــرستوهای برگشته زهــجـــرت زار و حیران اند

فروخــفـتــه صــدای چهچۀ مـــرغـــان به باغستان

ز هــــر سو بنگری جـــور ســـتـمکاران وحشی را

پـــــریــشــــانــــم برای توده ای مظلوم این دوران

ز بس ریختند بمب و راکت ازهر سو به این میهن

زمین سوخته، نروئیده گلی از نــو، درین بوستان

بــــگـــــــو ای بـــاغــبـان پیر ازان گنج گهربارت

بــــرای نــو جوانان رمز رویش را به بــاغسـتان

ز کـــــابــــوس پــــریــشان شبستان مـــن گریزانم

طــــلــــوع صـــبـــحدم خواهم بر بــیــداریی انسان

****