استاد احمدشاه ستیز
بهارتان گلبیز باد
هوای بهار در دل غزل زده است
و شوق تماشای درختان در باغ.
درختان، مست بهار اند
و هر شاخه پر از جوانه،
رویش و امید.
شادی چلچله ها،
آب شدن یخ ها
رویش دوبارۀ برگ ها،
چشمان غزل را،
چون چشم آهوان صحرا،
روشن کرده است.
قناری های عاشق!
بال بگشایید
و پرواز را تجربه کنید
از شاخه ی به شاخه ی،
از درختی به درختی.
بهار در راهست*
و لاله های صحرا
چون چشمان غزل
سرخ و زیباست
بهارتان گلبیز باد
*در راه هست.
